Το πιο ζεστό χειροκρότημα στον Χρήστο Νικολόπουλο από τους μαθητές του 3ου Δημοτικού Σχολείου Κηφισιάς
Γράφει η Μίνα Μαύρου
«Mια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό αγόρι που το έλεγαν Χρήστο. Γονείς του ήταν ο Βασίλης και η Ελισσάβετ. Μεγάλωσε σε ένα μικρό χωριό της Ημαθίας, το Καψοχώρι Αλεξάνδρειας, καμιά πενηνταριά σπίτια όλα κι όλα…».
Μερικές δεκαετίες μετά, κάποια άλλα παιδιά ενός Δημοτικού σχολείου μίας μεγάλης πόλης τιμούν τον μικρό Χρήστο, που κατάφερε με την τόλμη, το ταλέντο, την εργατικότητα αλλά και το ήθος του, να κάνει ευτυχισμένους πολλούς ανθρώπους πέρα από τα σύνορα της Ημαθίας, πέρα από τα σύνορα της Ελλάδας, σε κάθε μέρος και πλάτος της γης, γιατί εκεί έφτασε…! Εφόδιό του; Η μουσική, το μπουζούκι, οι υπέροχες μελωδίες και τα εμβληματικά τραγούδια του!
Πέμπτη, λοιπόν, 5 Ιουνίου και το 3ο Δημοτικό Σχολείο Κηφισιάς αφιερώνει την ετήσια γιορτή αποφοίτησης στον συνθέτη Χρήστο Νικολόπουλο.
Όχι μόνο στον συνθέτη που θαυμάζουμε στα πάλκα, στις μουσικές σκηνές, στους δίσκους, στα ραδιόφωνα ή στην τηλεόραση!
Στον ταλαντούχο και απλό αυτόν άνθρωπο που συναντάμε στη γειτονιά, στα μαγαζιά της περιοχής αλλά και στο σχολείο, όταν έρχεται να παίρνει τα μεσημέρια τα εγγόνια του!
Γιορτή όμως, αφιερωμένη σε έναν σπουδαίο συνθέτη χωρίς τον ίδιο στις επάλξεις, δε νοείται!
Έτσι, η κ. Έλενα Ρεμπατσουλέα στα πλήκτρα, ο κ. Βαγγέλης Κονταράτος στην κιθάρα και βεβαίως ο κ. Χρήστος Νικολόπουλος στο μπουζούκι… και η γιορτή μόλις ξεκινά! Τίτλος: «Τα ποδήλατά μας όπως τα όνειρά μας ξέρουν από ανηφοριές…».
Ένα αγόρι, Χρήστο το λένε κι αυτό, μαθητής ΣΤ' Δημοτικού, με το μπλε καπέλο του σχολείου του και ένα ποδήλατο, κάνει κύκλους στο προαύλιο του 3ου Δημοτικού Σχολείου Κηφισιάς το απόγευμα της Πέμπτης 5 Ιουνίου, στο ξεκίνημα της ετήσιας γιορτής...
Οι μαθητές της Α' ερμηνεύουν τα «Μπαγλαμαδάκια», για να δώσουν τη σκυτάλη στους μαθητές της Β', να μας πουν το «Κάτσε καλά», ενώ αμέσως μετά η Γ' όλο νάζι μάς χαρίζει το «Ο ωραίος και η ωραία». «Χρόνια χελιδόνια» τραγουδάει στη συνέχεια η Δ', για να ακολουθήσουν τα «Ξημέρωμα 1ης Ιανουαρίου 2000 μ. Χ.» και «Σε χιλιάδες σταθμούς» από την Ε', ενώ για το τέλος «Στων αγγέλων τα μπουζούκια» και «Ζήλια μου» από τους μαθητές της ΣΤ'.
Τα κορίτσια του σχολείου –κοινό μυστικό- εδώ και πολύ καιρό, μαζί με την κ. Κατερίνα Παπαναστασίου, καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής, έκαναν πρόβες για τα χορευτικό μέρος της βραδιάς…
Έτσι, απολαμβάνουμε τις χορογραφίες στα «Χρόνια χελιδόνια» από τις μαθήτριες του Γ1, το «Σε χιλιάδες σταθμούς» από τις μαθήτριες της Α', το «Με βάρκα την Ελλάδα» από τα κορίτσια της Δ', την «Εκδρομή» από τα κορίτσια της Β' και τον «Ωραίο και την Ωραία» από τις μαθήτριες της ΣΤ' Ολοημέρου.
Η βραδιά όμως είχε και προσκεκλημένους! Ανθρώπους της τέχνης και του τραγουδιού που μίλησαν για το ταλέντο, το ήθος, την προσφορά και την απαράμιλλη αξία του συνθέτη- φίλου τους, Χρήστου Νικολόπουλου.
Ο Νίκος Αναγνωστάκης, εκδότης του μουσικού οργανισμού "Όγδοο" και στιχουργός, ανέφερε, μεταξύ άλλων:
«Από τη χώρα μας έχουν περάσει πολύ μεγάλοι συνθέτες, όπως ο Τσιτσάνης, ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Σταύρος Ξαρχάκος, ο Σταύρος Κουγιουμτζής και ο Χρήστος Νικολόπουλος! Ο Χρήστος Νικολόπουλος είναι ένας τεράστιος διαχρονικός συνθέτης, ο οποίος εδώ και 60 χρόνια μάς ταξιδεύει και μας συνοδεύει με τα τραγούδια του. Εκτός από τα 2000 τραγούδια, τα οποία έχει γράψει, έχει κάνει και περίπου 20.000 εκτελέσεις άλλων συνθετών. Εκτός από ένας μεγάλος συνθέτης, είναι ένας απλός, σεμνός και χαμηλού προφίλ άνθρωπος. Λέει λίγα λόγια, αλλά εννοεί πολλά! Θα χρησιμοποιήσω μια φράση που τη συνηθίζω: "Αν δεν υπήρχε ο Νικολόπουλος, θα έπρεπε να βρεθεί κάποιος για να τον επινοήσει!"».
Ο Δημήτρης Μανιάτης, δημοσιογράφος στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, στον ιστότοπο in.gr και συγγραφέας είπε:
«Χρήστο μου αγαπημένε, μαέστρο μου! Θέλω να σε χαιρετήσω από καρδιάς, να χαιρετίσω και την πολύ ωραία πρωτοβουλία του 3ου Δημοτικού Σχολείου Κηφισιάς για το αφιέρωμα σε 'σένα. Έχει σημασία αυτό που κάνουν τα παιδιά και μπράβο! Να ακολουθήσουν και άλλες τέτοιες πολιτιστικές δράσεις και πρωτοβουλίες για τους μεγάλους μας λαϊκούς δημιουργούς που τόσα μάς έδωσαν! Μπράβο στο 3ο Δημοτικό Σχολείο Κηφισιάς και την αγάπη μου και την υπόκλισή μου στον αγαπημένο μου Χρήστο Νικολόπουλο».
Ο Ανδρέας Κατσιγιάννης, συνθέτης, ψυχή της Εστουδιαντίνας Νέας Ιωνίας, απευθυνόμενος στα παιδιά, υπογράμμισε:
«Μπράβο, που τιμάτε ένα σπουδαίο άνθρωπο, έναν σπουδαίο Έλληνα, έναν σπουδαίο δημιουργό, τον Χρήστο Νικολόπουλο. Ο Χρήστος Νικολόπουλος αποτελεί για 'μένα προσωπικά, και για πολλούς από τη δικιά μου γενιά- και όχι μόνο- ένα σημαντικό δάσκαλο και είναι για όλους η πατρική μας φιγούρα, ένας σημαντικός καθοδηγητής σ' αυτό που κάνουμε με αγάπη και λέγεται "ελληνική μουσική", "ελληνικό τραγούδι"! Θέλω να σας πω πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος αυτού του σπουδαίου ανθρώπου… Φανταστείτε το σχολείο σας να είναι ένα πολύ ωραίο κτίριο με κάποια βιβλία, χωρίς δασκάλους… δε θα 'ταν σχολείο. Έτσι, λοιπόν, είναι και το τραγούδι, αν αφαιρέσουμε το ρόλο του Χρήστου Νικολόπουλου. Δε θα υπάρχει ελληνικό τραγούδι, θα του λείπει ένα του κομμάτι.
Εσείς σήμερα τιμάτε το δάσκαλό μας. Το μήνυμα της σημερινής εκδήλωσης που κάνετε προς τον κ. Νικολόπουλο είναι ένα: Να αγαπάτε αυτό που κάνετε και μ' αυτό που κάνετε να προσφέρετε στη ζωή σας! Ο κ. Νικολόπουλος είπε για το μπουζούκι σε ηλικία 16 χρονών ότι: "Μέσα σ' αυτό το όργανο θα φτιάξω τραγούδια που θα γεμίσουν με χαρά και αγάπη όλη την κοινωνία για τα επόμενα χρόνια και για τους επόμενους αιώνες". Αυτό είναι το μήνυμα της εκδήλωσης που κάνετε σήμερα.. ό,τι κι αν κάνουμε στη ζωή μας να το κάνουμε με πάθος, με αγάπη και προσφορά στο συνάνθρωπο. Εύχομαι μέσα από το σχολείο σας να γεννηθεί ένας νέος Νικολόπουλος».
Ο Νίκος Μέρμηγκας, σημαντικός μπουζουξής της νεώτερης γενιάς, αποκάλυψε:
«Ένα από τα υψηλότερα επίπεδα που μπορεί να επιτύχει και να βιώσει ένας μουσικός είναι το επίπεδο του δεξιοτέχνη, του βιρτουόζου. Το ύψιστο επίπεδο της μουσικής έκφρασης όμως έρχεται, όταν εσύ υποδεικνύεις τον τρόπο που θα παιχτεί τελικά ένα όργανο κι αυτό δεν επιβάλλεται, μονάχα κατακτιέται. Σε αυτό το επίπεδο κατατάσσεται για όλους εμάς, τους μουσικούς, ο κ. Χρήστος Νικολόπουλος! Μας υποδεικνύει εδώ και πολλές δεκαετίες πώς θα παίζουμε το όργανο και το κάνει με τον πιο όμορφο και ανεπιτήδευτο τρόπο, γράφει τα τραγούδια του και μας τα προσφέρει, μέσα από την ψυχή του μας καθοδηγεί όλους».
Και για το τέλος ο σπουδαίος Γιώργος Nταλάρας:
«Εγώ και ο Χρήστος είμαστε φίλοι από την εφηβεία μας, έχουμε μια σπάνια φιλία. Αυτός είναι ο ένας λόγος που σας μιλάω… έχω κι άλλο λόγο όμως.. τα εγγόνια του Χρήστου είναι συμμαθητές σας, αλλά έχω και έναν άλλο εγγονό- εγώ έτσι τον αισθάνομαι-τον Μιχάλη Αλεξάκη- που είναι το μικρό μας ναυτάκι. Συγχαρητήρια σε όλους σας, να μην ξεχνάτε να τραγουδάτε! Τα τραγούδια του Νικολόπουλου είναι σημαντικό στοιχείο για την ευτυχία και τη χαρά μας. Γεια σου, Χρηστάκη! Να είσαι πάντα καλά και να μην σταματήσεις να γράφεις!».
Καλά και άκρως κατατοπιστικά όσα ακούσαμε από τους φιλοξενούμενούς μας στο video wall του προαυλίου, αλλά πώς θα ήταν δυνατό οι ίδιοι οι μαθητές του σχολείου να μην έχουν τις δικές τους απορίες… έτσι, λοιπόν, τέσσερα παιδιά από την ΣΤ' παίρνουν το μικρόφωνο στο χέρι και θέτουν, ως εκκολαπτόμενοι δημοσιογράφοι, εύστοχες και πολύ καίριες ερωτήσεις στον μαέστρο!
Οι πληροφορίες πολύτιμες! Μάθαμε πως το πιο αγαπημένο του από όλα τα τραγούδια που έχει γράψει μέχρι σήμερα είναι το «Υπάρχω», με το οποίο έκανε τον πρώτο του μεγάλο δίσκο!
Η «Μικρή Πατρίδα», του Γιώργου Ανδρέου και του Παρασκευά Καρασούλου, είναι το τραγούδι που -με την καλή πάντα έννοια- έχει ζηλέψει και θα ήθελε να είχε γράψει εκείνος!
Ως ερασιτέχνης ψαράς, εμπνέεται από τη μαγεία της θάλασσας και έτσι συνθέτει τα νεώτερα τραγούδια του! Όσο για την τραπ και χιπ χοπ μουσική, τον ακούσαμε να λέει: «Είναι ένα φαινόμενο της εποχής, πάντα είχαμε εξέλιξη στο ελληνικό τραγούδι, ορισμένα από τα κομμάτια αυτά είναι καλά, τα παρακολουθώ… έχω και φίλους που γράφουν τετοια τραγούδια. Εντούτοις, δεν συμφωνώ με τον περίεργο στίχο κάποιων».
Στη συνέχεια ένα αναμνηστικό δώρο με το κλειδί του Σολ από το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων του Σχολείου και βέβαια χρωματιστές και πανέμορφες ανθοδέσμες τόσο στον κ. Νικολόπουλο, όσο και στην κ. Έλενα Ρεμπατσουλέα, υποδιευθύντρια του σχολείου και μουσικό, η οποία επιμελήθηκε τα τραγούδια αλλά και στην κ. Κατερίνα Παπαναστασίου που φρόντισε τα υπέροχα χορευτικά των παιδιών.
Επιπλέον, άξιοι πολλών συγχαρητηρίων ο κ. Τάσος Σιουγλές που ήταν υπεύθυνος για την έρευνα και τη συγγραφή των κειμένων της εκδήλωσης καθώς και η κ. Γωγώ Καρασούλη, η οποία έφτιαξε τα βίντεο της βραδιάς! Και βέβαια, ένα μεγάλο μπράβο στον Διευθυντή του 3ου Δημοτικού Σχολείου Κηφισιάς, κ. Στάθη Σπαθιά, ο οποίος πάντα φροντίζει για την πνευματική, καλλιτεχνική αλλά και σφαιρική ανάπτυξη των μαθητών του σχολείου του, με τις πρωτοβουλίες, τη φροντίδα και την αεικίνητη δράση του!
Για το τέλος ο μαέστρος μάς χάρισε με τη φωνή του τις χιλιοτραγουδισμένες «Νταλίκες» με τον κ. Κώστα Ποντίκη, καθηγητή Φυσικής Αγωγής, να χορεύει ζεϊμπέκικο κα να καταχειροκροτείται από μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς!
Δεν ξέρω ποιες εικόνες από το μέλλον τους να οραματίστηκαν τα λαμπερά και πανέξυπνα μάτια των παιδιών του 3ου Δημοτικού Σχολείου Κηφισιάς τη βραδιά της 5ης Ιουνίου του 2025… Το μόνο σίγουρο είναι ότι πολλά χρόνια μετά, έχοντας ακολουθήσει το δικό τους προσωπικό μονοπάτι, θα έχουν να θυμούνται πως ό,τι κι αν κάνουν σε αυτή τη ζωή πρέπει να το κάνουν με πάθος, με αγάπη και με προσφορά προς το συνάνθρωπο, όπως ακριβώς και ο σπουδαίος μαέστρος Χρήστος Νικολόπουλος, εκείνος που, όταν ήταν μαθητές Δημοτικού Σχολείου, τους συνόδευσε με το μπουζούκι του σε εκείνη την αξέχαστη γιορτή τους! Τότε που τραγούδησαν όλοι μαζί:
"Φόρτσα στο πεντάλι, να 'ρθουνε κι οι άλλοι
πάμε για ορθοπεταλιές
τα ποδήλατά μας, όπως τα όνειρά μας
ξέρουν από ανηφοριές"...
Μαέστρο, να είσαι πάντα υγιής και να δημιουργείς! Ευχαριστούμε!
Καλό καλοκαίρι σε όλους, με υγεία, χαρά, πολύ παιχνίδι και ατέλειωτη μουσική!!!
ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Σχολιάστε