Βενετσάνου,Μαυρουδής,Τοσικιάν στην Αμοργό

1/8/2016
Σχολιάστε

Γράφει η Μίνα Μαύρου

Η κεντρική πλατεία της Λόζας στη γραφική Χώρα της Αμοργού πλημμύρισε την Παρασκευή 29 Ιουλίου από μελωδίες, όμορφα τραγούδια κοσμημένα με εμπνευσμένη ποίηση και μία υπέροχη φωνή που συγκινεί χρόνια τώρα!

Ήταν η βραδιά που, η Νένα Βενετσάνου, ο Νότης Μαυρουδής και ο Γιώργος Τοσικιάν, αποδεχόμενοι την πρόσκληση του Δήμου Αμοργού και του πολιτιστικού συλλόγου «Σημωνίδης», εμφανίστηκαν στο αιγαιοπελαγίτικο νησί της Αμοργού.

Παρά το γεγονός ότι ο καιρός δε στάθηκε σύμμαχος- ο δυνατός αέρας άφησε άφωνους τους καλλιτέχνες και κάποιους από τους παρευρισκόμενους-, η Λόζα ήταν γεμάτη από άτομα κάθε ηλικίας, που σιγοτραγουδούσαν, χειροκροτούσαν ρυθμικά και συμμετείχαν με ζωηρή διάθεση στη μουσική βραδιά.

Οι τρεις καλλιτέχνες ταξιδεύουν το πρόγραμμά τους «Κάθε μια νύχτα είναι μόνο μια σελίδα» από το χειμώνα! Τους είχα παρακολουθήσει και το Φεβρουάριο στην Αθήνα. Λιτοί, επιβλητικοί, με τα τραγούδια να τους κατευθύνουν κάθε φορά σε διαφορετικά μονοπάτια… ίσως γι' αυτό τελικά τα αντιμετωπίζουν με τόσο φρέσκια ματιά και νεανική διάθεση!

«Θα σας ευχηθώ καλή ακρόαση, όχι διασκέδαση», προλόγισε, μεταξύ άλλων, ο Νότης Μαυρουδής και το πρόγραμμα ξεκίνησε!

Ταξιδέψαμε με τους στίχους της Πολυδούρη, του Ελύτη, του Ελευθερίου, της Στέλλας Χρυσουλάκη, του Γκάτσου, του Ηλία Πετρόπουλου, του Αλκαίου, του Δασκαλόπουλου αλλά και τις μουσικές του Χατζιδάκι, του Μαυρουδή και της Νένας Βενετσάνου…

Αλησμόνητες οι στιγμές που η Βενετσάνου ερμήνευσε a cappella τα «Παραθαλάσια καφενεία» και που μάς χάρισε τον «Τσάμικο» και το «Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι» του Χατζιδάκι! Όλα σώπασαν στη γραφική Λόζα και υποτάχθηκαν στα «Στεφάνια» των Πετρόπουλου- Μαυρουδή, ενώ όλοι ανατριχιάσαμε με την ερμηνεία της στο παραδοσιακό τραγούδι από τη Λέρο «Δεν ειν' αυγή να σηκωθώ».

Βενετσάνου στην ερμηνεία, Μαυρουδής και Τοσικιάν στις κιθάρες για μία ακόμη φορά απέδειξαν ότι κινούνται στα δύσβατα και αυστηρά μονοπάτια της υψηλής μουσικής τέχνης, με συνέπεια, ήθος και ευρηματικότητα, τόση ώστε να αντέχουν τον δύσκολο αέρα και να πλημμυρίζουν με τις πανέμορφες μελωδίες τους τις ψυχές των κατοίκων ενός απομακρυσμένου αιγαιοπελαγίτικου νησιού, όπως αυτού της Αμοργού!