«Και να αδερφέ μου»
Νίκος Ξυλούρης
Γράφει η Μίνα Μαύρου
Όταν ο άνθρωπος καταφέρνει να ''κεντήσει'' τις εμπειρίες και τις ιδέες του στο εργόχειρο της ζωής του, αν μη τι άλλο, μαθαίνει τι θα πει μακροθυμία και εγκαρτέρηση. Ένας τέτοιος μεγαλόπνοος ήταν ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος, ο οποίος αναχώρησε στις 11 Νοεμβρίου του 1990.
Ποιος όμως ήταν στ' αλήθεια;
Ο βάρδος των λαϊκών αγώνων ή ο μοναχικός σκεπτικιστής; Ο ερωτικός που σκιρτά σε όλα τα αγγίγματα των σωμάτων και των αγαλμάτων ή ο βαθειά υπαρξιακός που εκφράζει την αγωνία του στον ψιθυριστό του διάλογο με το χρόνο και το θάνατο;
Όποιος διάβαζε στη "Διάπλαση των Παίδων" το 1926 τα ποιήματα "Φθινοπωρινό τραγούδι" και "Ονειροπόλημα" δε θα μπορούσε να φανταστεί ότι πίσω από το ψευδώνυμο της υπογραφής "Ιδανικό Όραμα" κρυβόταν ένας νέος ποιητής, ο οποίος έμελλε να αναπτύξει μία ξεχωριστή προσωπικότητα και να γίνει ο ιδανικός εκφραστής της ποίησης με κοινωνικό περιεχόμενο.
Ο Παλαμάς είχε γράψει σε κάποιο ποίημά του για το Ρίτσο: "Να παραμερίσουμε, ποιητή, για να περάσεις", ενώ ο Τσαρούχης συνήθιζε να λέει ότι ο Ρίτσος φαινόταν νεώτερος, γιατί είχε ξεκουραστεί στη φυλακή.
Αγάπησε, πάλεψε μέχρι τελικής πτώσεως για τα θέλω του και πόνεσε πολύ. Σε κάθε όμως περίπτωση, την αγάπη, την πάλη και τον πόνο τα έκανε δύναμη!!! Μια δύναμη που ξεπέρασε τα στενά όρια του εγώ και έφτασε αβίαστα στο εμείς. Μας συνεπήρε, μας ενέπνευσε και μας έκανε όλους να πάμε παραπέρα. Να χαρούμε και να αισιοδοξήσουμε μέσα στο ξέσπασμα της μπόρας και να αναλογιστούμε προσεκτικά τις ευθύνες μας κατά το κόπασμά της.
Ο μελοποιημένος Ρίτσος, κυρίως από τον Θεοδωράκη, έγινε περισσότερο γνωστός από τον έντυπο. Θα έλεγε κανείς πως ο Ρίτσος είναι ένας ποιητής που απαιτεί τη μουσική. Γι' αυτό το λόγο και εξυψώνεται στο πλευρό της, παρά την περιγράφει.
Επιλογή εβδομάδας το τραγούδι «Και να αδερφέ μου», σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου και μελοποίηση Χρήστου Λεοντή. Συγκαταλέγεται στο δίσκο «Καπνισμένο τσουκάλι» που κυκλοφόρησε το 1975 από την Columbia, με ερμηνευτές τον Νίκο Ξυλούρη, την Τάνια Τσανακλίδου και τον Βασίλη Μπαρνή, με τον ίδιο τον ποιητή να απαγγέλλει.
Σχολιάστε