Σε άσπρο-μαύρο

Οι παλιές αγάπες δεν ξεχνιούνται

Βίκυ Moσχολιού:«Ανήκω σ’ αυτούς που ο λαός τους αναγνωρίζει όσο ζούνε και η Πολιτεία μόλις πεθάνουνε»

Γράφει ο Γιάννης Φλέσσας

Πάντα σε συζητήσεις με συναδέλφους και φίλους δηλώνω πως η Βίκυ Μοσχολιού είναι για 'μένα η μεγαλύτερη τραγουδίστρια που πέρασε ποτέ από το ελληνικό πεντάγραμμο. Την γνώρισα μέσα από την τέχνη του μουσικού ρεπορτάζ και ευτύχησα να ζήσω την "πεντακάθαρη" φιλία της!

Ντόμπρα, με απίστευτη συνέπεια στη δουλειά και τους ανθρώπους της, αλλά και με εκείνη την αληθινή αγάπη που πάντα αποδείκνυε πόσο ωραία ψυχή κουβαλούσε!

Το χειμώνα του 1987 μού παραχώρησε μία συνέντευξη για λογαριασμό της εφημερίδας "Έθνος" και μίλησε για την πορεία της, τη σκληρή δουλειά που επιβάλλεται να χαρακτηρίζει έναν γνήσιο καλλιτέχνη, το σεβασμό των νέων που από τότε άρχιζε να φθίνει, το παράπονό της, την πολιτική, αλλά και την αγάπη του κόσμου!

Βίκυ, πριν γίνεις τραγουδίστρια, είναι αλήθεια πως δούλευες σ' ένα εργοστάσιο;

Ναι, ήμουνα κορδελιάστρα. Αυτό το ξέρουν όλοι. Κι είναι μεγάλη χαρά μου να βλέπω πού και πού τα συναδελφάκια μου εκείνης της εποχής.

Πού ζούσες εκείνο τον καιρό;

Στην Αγία Βαρβάρα, μες στους γύφτους. Μικρό κοριτσάκι, τους έπαιρνα από πίσω, σαν ξαμολιόμαστε κοπάδι τα πιτσιρίκια για το γάμο της γύφτισσας. Χόρευα τσιφτετελάκι πίσω απ' τους αρκουδιαραίους.

Από λαϊκή γειτονιά λοιπόν.

Και βέβαια! Γειτονιά που δεν την πρόδωσα ποτέ μέσα μου.

Ούτε πάνω στην πίστα;

Στην πίστα, συμφωνώ, είμαι βεντέτα! Αλλά μόλις κατέβω κάτω, είμαι το πιο λαϊκό κορίτσι του κόσμου. Μιλάω μ' όλους, απ' τους πιο κουλτουριάρηδες μέχρι τους πιο λεφτάδες ή τους πιο φτωχούς.

Πώς μπήκες μέσα σ' αυτή τη δουλειά; Στην αρχή πρέπει να ένιωθες περίεργα...

Αυτή η δουλειά με ξύπνησε πάρα πολύ. Όταν ξεκίνησα, ήμουνα ένα παιδί πολύ αθώο. Από το σπίτι στο εργοστάσιο κι από το εργοστάσιο στο σπίτι και κάθε Κυριακή στην εκκλησία. Στην αρχή έβλεπα όλο τον κόσμο σαν κι εμένα.

Μετά;

Μετά έφαγα πολλές κατραπακιές δε σ' το κρύβω. Αλλά, παρόλο που δεν έχω βγάλει τα Πανεπιστήμια, στηρίχτηκα στο ένστικτό μου. Μπορεί να δω κάποιον και να σου πω τι μάρκα άνθρωπος είναι.

Νομίζω ότι όλοι οι μεγάλοι λαϊκοί τραγουδιστές έχουνε μια παρόμοια ιστορία με τη δική σου.

Κοίτα να δεις: Δε φτάνει μόνο η φωνή στον τραγουδιστή: Χρειάζεται και λίγο μυαλό. Γιατί τα πολλά λάθη κάνουνε κακό στη δουλειά μας.

Εσύ έκανες λάθη;

Όχι πολλά και απέφυγα το κυριότερο: Δεν κοίταζα να τραγουδήσω το σουξέ της εποχής. Μου άρεσε να έχω ένα ρεπερτόριο που ν' αντέχει στο χρόνο.

Αγαπάς τα τραγούδια σου;

Ναι και πιστεύω ότι σ' αυτό τον τομέα ευνοήθηκα. Και 'δω, θέλω να γράψεις ότι αυτό το χρωστάω σ΄όλους αυτούς που μου εμπιστεύτηκαν τη δουλειά τους, τους σπουδαίους συνθέτες και ποιητές και τους το αναγνωρίζω.

Με τα κυκλώματα πώς τα πας;

Είχα κι εγώ τις δυσκολίες μου. Αλλά τα κατάφερα με την πολλή δουλειά. Δε λογάριασα ούτε την υγεία μου. Θυμάμαι που τραγούδαγα με την κοιλιά εκεί πάνω, ετοιμόγενη!

Καλά οι παλιοί συνθέτες. Για τους καινούργιους τι έχεις να πεις;

Όπως βλέπεις, τους εμπιστεύομαι πολύ. Όπως το Σταμάτη Κραουνάκη, που είναι ένα καινούργιο μεγάλο ταλέντο.

Και οι καινούργιοι τραγουδιστές; Οι κοπέλες, που τώρα βγαίνουν στη δουλειά; Τι έχεις να πεις γι' αυτές;

Δουλειά, δουλειά, δουλειά. Και πάνω απ' όλα σεμνότητα. Να σέβονται τους παλιότερους, όπως του σεβαστήκαμε κι εμείς. Όχι καθεμιά που κάνει ένα σουξεδάκι για 6 μήνες να σηκώνει μύτη. Τα σουξεδάκια ξεφουσκώνουν γρήγορα. Αλλά οι καριέρες με διάρκεια θέλουν πολλή δουλειά.

Δηλαδή δεν αναγνωρίζεις τις καινούργιες λαϊκές τραγουδίστριες;

Να κλείσουν πρώτα μια δεκαετία γεμάτη επιτυχίες και μετά τα ξαναλέμε.

Απ' τις παλιές τραγουδίστριες ποια είναι για 'σένα πρότυπο;

Η Μαρίκα η Νίνου.Την αγαπούσα πολύ. Ήταν μεγάλη τραγουδίστρια.

Με την τηλεόραση πώς τα βλέπεις τα πράγματα;

Υπηρετώ το ελληνικό τραγούδια 23 χρόνια. Εσύ τις λες, δε θα 'πρεπε να μου έχουν κάνει ένα αφιέρωμα;

Τι είδους αφιέρωμα;

Να, σαν και αυτό που κάνανε, ας πούμε, στη φιλενάδα μου τη Δήμητρα Γαλάνη.

Γιατί, δε σου άρεσε;

Εντάξει… κοίτα να δεις. Τρεις μέρες από μία ώρα την ημέρα. ούτε στον Φρανκ Σινάτρα δεν το έχουν κάνει αυτό οι Αμερικανοί. Η Δήμητρα, βλέπεις, δε φταίει, τη δουλειά της κάνει. Όμως αναρωτιέμαι γιατί; Είναι λίγο περίεργα τα πράγματα.

Ας πούμε ότι σου χρωστάνε ένα αφιέρωμα λοιπόν.

Ίσως μου το κάνουνε μετά θάνατο. Φαίνεται ότι ανήκω σ' αυτούς που ο λαός τους αναγνωρίζει όσο ζούνε και η Πολιτεία μόλις πεθάνουνε.

Μήπως επηρεάζει την κρατική τηλεόραση η φήμη που κυκλοφορεί για 'σένα, ότι είχες σχέση με τους ισχυρούς της χούντας;

Ο καλλιτέχνης ανήκει σ' όλο τον κόσμο και σ' όλα τα κόμματα. Εγώ άρεσα και αρέσω και στους αριστερούς και στους δεξιοιύς και στους χουντικούς και στους ΠΑΣΟΚτζήδες.

Ναι, αλλά δε σε χαρακτήρισαν ποτέ αριστερή. Δεξιά λένε πως είσαι.

Αυτό το λένε, γιατί οι αρχηγοί όλων των κομμάτων μού είχαν πάντα μεγάλη συμπάθεια και αγάπη. Από τον Καραμανλή και τον Ανδρέα μέχρι το Φλωράκη και τον Ηλιού. Επειδή λοιπόν με συμπαθούσε και ο Παπαδόπουλος, μού κολλήσανε την ετικέτα.

Εν πάση περιπτώσει. Αυτοί όλοι ψηφίζουν Μοσχολιού. Εσύ λοιπόν ποιον απ' αυτούς ψηφίζεις;

Εγώ, Φλέσσα, δε θα σ΄το πω. Στη γειτονιά που γεννήθηκα οι γονείς μου με μάθανε πως η ψήφος του καθενός είναι ιερό πράγμα. Διαφορετικά, τις παραμονές των εκλογών, να βγούμε όλοι οι τραγουδιστές στο Σύνταγμα να πούμε στον κόσμο τι ψηφίζουμε.

Μα νομίζω πως αυτό ακριβώς κάνουνε. Όχι μόνο οι τραγουδιστές και οι καλλιτέχνες, αλλά και οι διανοούμενοι στις παραμονές των εκλογών. Είσαι αναγκαστικά ένα πολιτικοποιημένο πρόσωπο.

Ναι, αλλά θα σου ξαναπώ αυτό που σου είπα πιο πάνω: Ο καλλιτέχνης πρέπει ν' ανήκει σ' όλα τα κόμματα και σ' όλο τον κόσμο.

Για τις φεμινίστριες τις λες;

Είμαι κι εγώ μια εργαζόμενη γυναίκα και ξέρω ότι αυτή τη στιγμή γίνεται ένας αγώνας, για να αποκτήσουμε ίσα δικαιώματα με τον άντρα.

Επηρεάζουν καθόλου οι απόψεις σου τη θηλυκότητά σου;

Όχι! Νιώθω πολύ γυναίκα, πολύ γατούλα και θέλω κάπου τον άντρα μου δίπλα να είναι πολύ ισχυρός, για να ακουμπάω.

Απ' τα μαγαζιά που δουλεύεις τόσα χρόνια είσαι ευχαριστημένη;

Όχι. Ούτε οικονομικά, ούτε… ατμοσφαιρικά.

Γίνε σαφέστερη…

Κοίτα να δεις: Δουλεύω κάθε νύχτα τόσα χρόνια στις μπουάτ και στα κέντρα, για να ζήσω και για να αναταποκριθώ στις υποχρώσεις μου. Ενώ άλλοι κάνουνε μια συναυλία και παίρνουνε σε 3 ώρες τα λεφτά μιας ολόκληρης σεζόν.

Θες να πεις ότι μόνο για οικονομικούς λόγους γίνονται αυτές οι θεαματικές εκδηλώσεις;

Εμ, γιατί άλλο; Μη μου πεις ότι το λαϊκό τραγούδι μπορεί ν' αντέξει σε τόσο ανοιχτούς χώρους. Γι΄αυτό σου είπα πριν ότι και στα μεγάλα μαγαζιά το πρόβλημά μου εμένα είναι και ατμοσφαιρικό.

Όταν εγώ δεν μπορώ να μεταδώσω την ατμόσφαιρα του λαϊκού τραγουδιού, όταν ο κόσμος είναι παραπάνω από 1000 άτομα, δεν μπορούμε να μιλάμε για λαϊκό τραγούδι για 80.000 άτομα.

Μα όλος αυτός ο κόσμος πήγε, για να διασκεδάσει και απ' ό, τι φαίνεται διασκέδασε, Βίκυ.

Ναι, διασκέδασε. Αλλά το λαϊκό τραγούδι δεν είναι μόνο διασκέδαση! Είναι και λόγο εκκλησία!

Εγώ πιστεύω ότι αυτές οι συναυλίες είχανε κι έναν πολιτικό χαρακτήρα. Αποκάλυψαν πολλά…

Ο καθένας τη δουλειά του κάνει. Ίσως μερικοί καλλιτέχνες να έχουν ανάγκη την πολιτική. Πάντως, για 'μένα το σωστό είναι, όταν είσαι ένας τραγουδιστής του λαού, να έχεις ανάγκη το λαό και όχι την πολιτική.

Κι αντίστοιχα, να σ΄έχει ανάγκη η πολιτική κι όχι ο λαός. Ο λαός πρέπει μόνο να σ' αγαπάει. Αυτό είναι το μεγάλο βραβείο!

    Μοιραστείτε το άρθρο:

    Σχολιάστε

    ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

    Γιώργος Μαρίνος:«Ο καλλιτέχνης πρέπει να είναι αμφισβητίας και αναρχικός»

    Γράφει ο Γιάννης Φλέσσας Τον Οκτώβριο του 1983, με αφορμή την κυκλοφορία του δίσκου,...

    Συνέχεια

    H Ελένη Καραΐνδρου θυμάται...

    31 χρόνια μετά την εμβληματική συναυλία της Ελένης Καραΐνδρου στο Ηρώδειο (1988), στις 14...

    Συνέχεια

    Σταύρος Ξαρχάκος:«Με την μοναχική μου λειτουργία, διατηρώ την αλήθεια που έχω μέσα μου».

    Δεκέμβριος του 1985. Σταύρος Ξαρχάκος και Γιάννης Φλέσσας σε μία τετ α τετ συνέντευξη για λογαριασμό της...

    Συνέχεια

    Όταν ο Γιάννης Φλέσσας συνάντησε τον Μάνο Χατζιδάκι

    Ο Μάνος Χατζιδάκις πάντα είχε λόγο κοφτερό και οι συζητήσεις μαζί του ήταν απόλαυση. Όταν το Νοέμβριο του 1992 ...

    Συνέχεια

    Όταν ο Γιάννης Φλέσσας συνάντησε τον Οδυσσέα Ελύτη

    H 18η Μαρτίου είναι μέρα ανάμνησης του "Ποιητή του Αιγαίου", μιας που αυτή τη μέρα επέλεξε να...

    Συνέχεια

    Ο αθόρυβος και ταλαντούχος Σταύρος Ξαρχάκος

    Γράφει ο Γιάννης Φλέσσας Με τον Σταύρο Ξαρχάκο συνεργαστήκαμε...

    Συνέχεια

    Koυβεντιάζοντας με την εξόριστη Μελίνα στο Παρίσι

    Γράφει ο Γιάννης Φλέσσας Τον Φεβρουάριο του 1973 συνάντησα τη Μελίνα...

    Συνέχεια

    O Mπομπ Ντίλαν εξομολογείται στο Γιάννη Φλέσσα

    Ο Μπομπ Ντίλαν και ο συνεργάτης μας Γιάννης Φλέσσας τετ α τετ. Η συνέντευξη που ακολουθεί πραγματοποιήθηκε...

    Συνέχεια

    Οι 3 συνεντεύξεις με τη Τζόαν Μπαέζ

    Γράφει ο Γιάννης Φλέσσας Tη Τζόαν Μπαέζ τη συνάντησα 1η φορά στο Παρίσι το 1972 σε...

    Συνέχεια