Σε άσπρο-μαύρο

Οι παλιές αγάπες δεν ξεχνιούνται

Ελληνικά τραγούδια στη μέση του πουθενά

Γράφει ο Πέτρος Δραγουμάνος

Όταν ταξιδεύω, ανεβάζω καθημερινά στο fb μια φωτογραφία με ένα μικρό περιγραφικό κείμενο. Στο facebook υπάρχει η ομάδα Γαλήνιος Ωκεανός, όπου τα μέλη δημοσιεύουν φωτογραφίες από ταξίδια τους. Σ' αυτή την ομάδα κοινοποίησα πρόσφατα μια φωτογραφία από το ταξίδι μου στο Laos. Μου έκαναν εντύπωση τα σχόλια, και νομίζω ότι αξίζει να υπάρχουν όλα μαζί στο Μουσικόγραμμα.

Πέτρος

Τρίτη, 14 Φεβρ 2017, εξίμιση το απόγευμα. Καθόμαστε στην βεράντα εστιατορίου πάνω από τον ποταμό Nam Song, στο χωριό Vang Vieng, κεντρικό Laos. Θαυμάζουμε τα βουνά στην άλλη πλευρά του ποταμού, που φωτίζονται αχνά, λίγο πριν δύσει ο ήλιος. Πίνουμε μπύρα. Ακούγονται αμερικάνικες επιτυχίες της δεκαετίας του 1960 και ανάμεσά τους Τα παιδιά του Πειραιά. Δεν μπορώ να περιγράψω τα συναισθήματα της στιγμής. Ελληνικό τραγούδι στην ζούγκλα του Laos.

Εύη

Έχω κι εγώ αντίστοιχη ιστορία, αν και με μάλλον λίγο πιο απροσδιόριστα συναισθήματα στο φινάλε. Μια φίλη έχει χαθεί σε δάσος έξω από το Ουλάν Μπατόρ και ο ήλιος πάει να δύσει. Ευτυχώς, ακούει από κάπου μια μελωδία και ακολουθώντας την, φτάνει σ' ένα ξέφωτο, όπου βρίσκεται ένα λούνα πάρκ. Ανακουφίστηκε κι αμέσως μετά "κουφάθηκε", γιατί η μελωδία έγινε κάπως γνώριμη. Είσ' ενα πιστόλι που με σημαδεύει, Νότης. Ακολούθησε το Μου λείπεις του Μαζωνάκη κι εκεί ολοκληρώθηκε το άνοιγμα του ελληνικού πολιτισμού στη Μογγολία.

Σέβη

Πριν καμιά δεκαπενταριά χρόνια, σε καραόκε στο Μαρόκο, θέλοντας να αποφύγω να τραγουδήσω, τους λέω ότι δεν ξέρω κανένα ξένο τραγούδι. Και τότε μου βάζει το Φιλαράκι της Βόσσου και αναγκάστηκα να το πω.

Λίτσα

Εχω δυο περιστατικά, σε ένα απο τα Cayman Islands σε μια παραλία στη μέση του πουθενά ακούσαμε ελληνική μουσική στην διαπασών στο μοναδικό καφέ που το είχε ένας νεαρός Έλληνας που η γιαγιά του έμενε δίπλα μου στην Κηφισιά.

Εξω από το Anchorage πάλι στην μέση πουθενά, περνώντας από μια καντίνα εστιατόριο με το χιόνι μισό μέτρο βούρκωσα, ακούγοντας Νταλάρα.

Και στις δυο περιπτώσεις η χαρά τους ήταν αμοιβαία και έφαγα τσάμπα (ήμουν και πιο νέα).

Κύρα

Μου έχει τύχει κι εμένα, σε καφέ σε παραλία της Μπελίζ, να ακούσω το Μπαίνουμε στον Υδροχόο!

Νίκος

Έχω ακούσει κάτι ξεφτιλοτράγουδα Ρέμους και κάτι τέτοια στο Koh Phangan στην Ταϊλάνδη, αλλά έχω ακούσει και Penny and the Swinging cats και Sugahspank σε bar στη Μελβούρνη.

Λίνα

Μας έχουν τραγουδήσει ελληνικά στο Τζιμπαράν, στο Μπαλί.

Μίνα

Ιούνιος 2001, Ιταλία. Τελευταίος προορισμός του ταξιδιού των τεταρτοετών φοιτητών της Σχολής, η Βενετία. Γόνδολες, πρωτοποριακός φωτισμός, κόσμος χαρούμενος, μουσική... Σε ένα από τα αμέτρητα καφέ της πλατείας του Αγίου Μάρκου, μέσα στον ενθουσιασμό μας, πλησιάζουμε την ορχήστρα και τους παρακαλούμε να παίξουν όποια ελληνική μελωδία γνωρίζουν. Δεν μας δίνουν πολλή σημασία και κάτι λένε μεταξύ τους. Κάνουμε πέντε βήματα πίσω, κοιταζόμαστε και καταλήγουμε στο ότι μάλλον δεν έχουν σκοπό να μας κάνουν τη χάρη... Ώσπου, ακούμε την εισαγωγή από τα "Παιδιά του Πειραιά"! Τραγουδάμε, αγκαλιαζόμαστε, κλαίμε από συγκίνηση και παίρνουμε το πιο ζεστό χειροκρότημα!

Αρετή

Σεπτέμβριος 2018, Σουμάτρα. Πολύωρη διαδρομή με ΤΑΧΙ. Οδηγεί γυναίκα μουσουλμάνα. Χωρισμένη με δύο γιους. Κάπνιζε. Βάζει στικάκι με μουσική. Αμερικάνικες και ευρωπαϊκές επιτυχίες. Ξαφνικά Demis Roussos και Forever and Ever. "Αυτός είναι Έλληνας", φωνάζουμε. "Δεν είναι Άγγλος;", μας ρωτά.

Κλείνω το κείμενο με άλλη μία προσωπική εμπειρία. Ανοιξη 1996 στην Υεμένη. Ταξιδεύουμε από το πρωί με το τζιπ. Ντόπιος οδηγός και 4 Έλληνες. Κατάκοποι το βράδυ φθάνουμε στο Αντεν, το μεγάλο λιμάνι της Υεμένης. Το ξενοδοχείο σχεδόν σκοτεινό. Περιμένοντας να πάρουμε τα κλειδιά των δωματίων, ακούω μουσική. Ανοίγω την πόρτα και βρίσκομαι σε μια αίθουσα που έμοιαζε με night club. Ζωντανή ορχήστρα που παίζει τα Παιδιά του Πειραιά. Αποκλείεται να είναι σύμπτωση, σκέφθηκα. Κάποιος τους είπε ότι μπήκε μια παρέα Ελλήνων. Αυτό σημαίνει παγκόσμια επιτυχία. Μέχρι και στην Υεμένη ξέρουν να παίξουν παραγγελιά τα Παιδιά του Πειραιά.

    Μοιραστείτε το άρθρο:

    Σχολιάστε

    ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

    Το κασετοφωνάκι της Εσκενάζυ

    Γράφει ο Πέτρος Δραγουμάνος Την Άνοιξη του 1976, εμφανίζονταν παλιοί ρεμπέτες σε μπουάτ στην Πλάκα. Εκεί είδα...

    Συνέχεια

    O Μάρτιος εν χορδαίς και οργάνοις

    Γράφει ο Κώστας Προβατάς Αν υπάρχει ένας μήνας που χρησιμοποιείται κατά κόρον σε φράσεις και παροιμίες, αυτός είναι...

    Συνέχεια

    Όταν ο Γιάννης Φλέσσας συνάντησε τον Δημήτρη Χορν

    Στις 16 Ιανουαρίου του 1998 το ιερό τέρας της υποκριτικής, που άκουγε στο όνομα Δημήτρης Χορν, θα άφηνε...

    Συνέχεια

    Η εξομολόγηση του Δημήτρη Ψαριανού στο Γιάννη Φλέσσα- Συνέντευξη Ντοκουμέντο

    Γράφει ο Γιάννης Φλέσσας Γυρίζοντας απ' την Αμερική ο Μάνος Χατζιδάκις το 1970, φέρνει στις...

    Συνέχεια

    Για την Φαϊρούζ και τη συναυλία της στο Ηρώδειο, το Σάββατο 7 Ιουλίου 2007

    Γράφει ο Μάρκος Δαμασιώτης Την πρωτοάκουσα στην Βηρυτό, ήμουνα σε επαγγελματικό ταξίδι, σε παραθαλάσσια...

    Συνέχεια

    «Η Μοσχολιού είναι η Κοτοπούλη του λαϊκού τραγουδιού» έλεγε ο Γιάννης Τσαρούχης

    Του Παναγιώτη Μήλα Ο Γιάννης Τσαρούχης είχε το χάρισμα να λέει τις απόψεις...

    Συνέχεια

    Ο φίλος μου και συνεργάτης, Μίκης Θεοδωράκης

    Γράφει ο Γιάννης Φλέσσας

    Τον Μίκη Θεοδωράκη τον γνώρισα για πρώτη φορά το '72 στο «Άλμπερτ Χολ» του...

    Συνέχεια

    Όταν ο Μαχαιρίτσας τιμούσε τον Μάνο Ελευθερίου στη Σύρο

    «Μια τρύπα στον καιρό… κύριε Μάνο», είχε τίτλο το αφιέρωμα που είχε κάνει ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας...

    Συνέχεια

    Όταν ο Christophe συνεργάστηκε με το Λαυρέντη Μαχαιρίτσα

    Γράφει η Μίνα Μαύρου Ιδιαίτερα αγαπητός στην Ελλάδα ήταν ο Γάλλος ερμηνευτής Christophe, o οποίος...

    Συνέχεια