Ο αθόρυβος και ταλαντούχος Σταύρος Ξαρχάκος
Γράφει ο Γιάννης Φλέσσας
Θα παρουσίαζε το Φθινόπωρο του '80 έργο του στο Ηρώδειο με την “American Symphony Orchestra” και μου είπε: «Θα κάνω κάτι σαν γραφείο Τύπου και θέλω να αναλάβεις εσύ τις δημόσιες σχέσεις. Θα σου κάνω τα έξοδα του ταξιδιού σου στη Νέα Υόρκη, για να δεις πώς διευθύνω και τι έργα θα παρουσιάσω». Τότε μόλις είχα γυρίσει από Αμερική, όπου είχα πάει με το State Department και μετά από 10 ημέρες ξαναπήγα στη Νέα Υόρκη για τον Σταύρο. Έμεινα ένα τριήμερο… Ήταν η μοναδική φορά που συνεργαστήκαμε… Αξέχαστη εμπειρία! Έκτοτε είμαστε φίλοι και μάλιστα του έχω αφιερώσει το προτελευταίο μου βιβλίο, «Κουβεντιάζοντας- 30 συνεντεύξεις και 1 αντίο».
Θυμάμαι χαρακτηριστικά, όταν πρωτοπαρουσίασα το συγκεκριμένο βιβλίο μου το 2010, ήρθε στην εκδήλωση σεμνός, μακριά από τα φλας των δημοσιογράφων, κάθησε σε μια γωνιά διακριτικά και μίλησε με λίγα λόγια. Δεν είναι άνθρωπος της προβολής!
Σχετικά άρθρα:
Ο Ξαρχάκος από το 1970 που τον γνώρισα μέχρι και σήμερα έχει δώσει περιορισμένο αριθμό συνεντεύξεων, εκ των οποίων η μία στη δεκαετία του '80 ήταν δική μου. Ήταν η δεύτερη συνέντευξη που έδωσε, αν θυμάμαι καλά και μετά ακολούθησε εκείνη στον Πάνο Γεραμάνη στα «Νέα», μετά από πολλά χρόνια.
Θεωρώ ότι το ωραιότερο ορχηστρικό που έχει γραφτεί ποτέ είναι «Τα ρολόγια» στο «Κόσμε αγάπη μου» με τα μπουζούκια του θρυλικού δίδυμου Καρνέζη-Παπαδόπουλου. Δεν είναι μόνο ωραία τα ορχηστρικά του Ξαρχάκου αλλά έχουν και φαντασία! Ένας πολύ καλός μου φίλος συνθέτης, ο Μανώλης ο Γαλιάτσος, που τον εμπιστεύομαι απόλυτα, έχει πει ότι οι τίτλοι στα «Κόκκινα Φανάρια» είναι ό,τι ωραιότερο έχει ακουστεί στον ελληνικό κινηματογράφο.
Σαν άνθρωπος ο Ξαρχάκος είναι θαυμάσιος! Είναι σεμνός και καθόλου λάτρης της δημοσιότητας! Προσωπικά, έχω ακούσει ανέκδοτες δουλειές του. Μάλιστα, πριν από 2 χρόνια, άκουσα μία εξαιρετική ανέκδοτη δουλειά του με τη Φλέρυ Νταντωνάκη! Απόρησα και τον ρώτησα: «Σταύρο, γιατί δεν την κυκλοφορείς;», η απάντησή του; « Ποιος θα την πάρει; Αφού δεν βγάζουν τίποτα οι δισκογραφικές εταιρείες». Ειλικρινά, έχω ακούσει δουλειές του που με έχουν κάνει να δακρύσω!
Μπορεί ο Σταύρος να είναι λίγο απόμακρος σαν άνθρωπος, αλλά πάνω απ' όλα έχει ψυχή και ταλέντο. Αγαπάω τη σεμνότητα και την καλλιέργειά του. Το «Νυν και αεί», «Τα χρώματα», το «Κόσμε, αγάπη μου», πρέπει να τα ακούσει ξανά ο κόσμος και όσοι δεν τα γνωρίζουν να ψάξουν να τα βρουν, για να δουν πόσο πραγματικά αξίζει το έργο του…
Σχολιάστε