Πασχάλης: «Όλες οι εποχές είναι κατάλληλες για μια νέα ιδέα»
Τα Σάββατα 28 Μαϊου και 4 Ιουνίου σας συναντάμε στο «Ρυθμός Stage»! Έχετε εμφανιστεί και άλλες φορές στο συγκεκριμένο χώρο με τεράστια επιτυχία! Τι να μην περιμένουμε από τις 2 αυτές εμφανίσεις σας;
Xα, χα, χα…(Γέλια) Να μην περιμένετε ότι θα πλήξετε! Να περιμένετε να περάσετε καταπληκτικά! Kαι επειδή στο τέλος λέμε ότι γίνεται το μεγάλο πάρτι, μάλλον είμαι ο πιο κατάλληλος γι' αυτό!
Επί σκηνής σας συνοδεύουν οι 4 μουσικοί σας, η μπάντα σας, όπως αναφέρετε χαρακτηριστικά. Κάντε μας τις απαραίτητες συστάσεις…
Με τη μπάντα μου αισθάνομαι ότι είμαι σε συγκρότημα, εξάλλου είμαστε φίλοι και ταιριάζουμε απόλυτα μαζί! Στην κιθάρα και το τραγούδι είναι ο Στέλιος Μακ, στο μπάσο ο Αντώνης Πιτσολάντης, στα τύμπανα ο Μιχάλης Λιάμης και στα πλήκτρα ο Παναγιώτης Τσαλόπουλος.
Για πρώτη φορά, από τότε που ισχύουν οι ημιτελικοί, η Ελλάδα εφέτος αποκλείστηκε από το Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision. Πώς το είδατε όλο αυτό;
Καλώς αποκλειστήκαμε, αφού πήγαμε σαν πλανόδιοι ερασιτέχνες μουσικοί! Προσωπικά, με ξεγέλασε το video clip, που ήταν αρκετά καλό σε σχέση με το live. Ας τους γίνει μάθημα λοιπόν και ας προσέχουν στο μέλλον να επιλέγουν έμπειρους καλλιτέχνες! Η Eurovision δεν είναι πανηγυράκι, όπως απαξιωτικά το αποκαλούν κάποιοι! Η Eurovision θέλει κότσια, γιατί είναι το μεγαλύτερο μουσικό τηλεοπτικό γεγονός παγκοσμίως, για όσους δεν το κατάλαβαν!
Η 5η θέση που είχατε φέρει το '77 με το «Μάθημα Σολφέζ» πιστεύετε θα αργήσει να ξαναέρθει;
Η 5η θέση δεν έχει πια τόση σημασία όση έχει το ότι μετά από 40 χρόνια το «Μάθημα Σολφέζ» είναι το δημοφιλέστερο τραγούδι όλων των συμμετοχών μας μέχρι σήμερα αποδεδειγμένα…
Τι διαφορά είχε το άρωμα εκείνου του διαγωνισμού από τους διαγωνισμούς του σήμερα;
Κοίταξε, κάθε δεκαετία έχει το δικό της άρωμα. Το Φεστιβάλ εξελίσσεται, γίνεται παγκόσμιο! Οπτικοακουστικά, τεχνολογικά προχωράει τάχιστα! Ας φροντίσουν οι δηθενιστές και οι τάχα μου κουλτουροσκερβελέδες να στείλουν αξιόλογους επαγγελματίες, που θα τιμήσουν την Ελλάδα!
Θα σκεφτόσασταν να ξανασυμμετάσχετε;
Όχι, δεν θα ήθελα! Άλλωστε, το χρέος μου το έκανα και με το παραπάνω! Θεωρώ ότι η Eurovision απαιτεί νέους ανθρώπους με πείρα τέτοια, που θα σταθούν επάξια στον ανταγωνισμό που θα έχουν να αντιμετωπίσουν από τις άλλες χώρες.
Οι δίσκοι σας έχουν σημειώσει ρεκόρ πωλήσεων όλα αυτά τα χρόνια. Έτσι όπως έχει η κατάσταση σήμερα στη δισκογραφία, τι θα λέγατε; Όνειρο ήταν και τέλειωσε;
Θα έλεγα ότι νιώθω πολύ τυχερός, που έζησα εκείνες τις χρυσές εποχές της δισκογραφίας! Σήμερα δυστυχώς το όνειρο δεν υπάρχει και δεν ξέρω αν θα ξαναϋπάρξει.
Δηλαδή δεν βλέπετε φως στην άκρη του τούνελ;
Φως στο τούνελ θέλω να βλέπω, γιατί και σαν άνθρωπος είμαι γενικά αισιόδοξος. Το πότε θα έρθει όμως αυτό το φως δεν το ξέρω, γιατί-κακά τα ψέματα- είμαι απογοητευμένος! Περίμενα το φως να έρθει πιο νωρίς, έπρεπε να το είχαμε δει μέχρι τώρα.
Από τους Drugstoremen, στους Brahms και από εκεί στους Olympians. Προχωρούσατε βάσει προτύπου, Beatles ας πούμε, ή θέλατε να δημιουργήσετε κάτι καθαρά δικό σας; Αντιλαμβανόσασταν τότε τι πήγαινε να γίνει;
Το νεανικό μας όνειρο ήταν να παίζουμε μουσική, να περνάμε όμορφα, να ζούμε τη νιότη μας! Ναι, φιλοδοξούσαμε να γίνουμε οι Beatles της Ελλάδας, όμως μέσα από αυτήν τη φιλοδοξία, γράψαμε, χωρίς να το συνειδητοποιούμε, ιστορία!
Ως μέλος των Olympians γράφετε το τραγούδι «Ο τρόπος», μέσω του οποίου ακούστηκαν για πρώτη φορά ελληνικοί στίχοι σε ποπ τραγούδι, χωρίς αυτό να φαίνεται γελοίο. Αν κάποιος σας χαρακτηρίσει «πατέρα του ποπ τραγουδιού» στη χώρα μας, τι θα του απαντήσετε;
Θα του απαντήσω ότι ξέρει καλά την ιστορία της ελληνικής ποπ μουσικής και δεν κάνει λάθος!
Αλήθεια, τι αντιδράσεις αντιμετωπίσατε τότε με το συγκεκριμένο τραγούδι;
Τι μου θυμίζεις… Ένας πολύ γνωστός μουσικός εκείνης της εποχής, μεγάλης ηλικίας, είπε ότι το τραγούδι, ενώ είναι δωδεκάμετρο, εγώ το έκανα δεκαεξάμετρο!
Επίσης, όλα τα συγκροτήματα και ιδιαίτερα τα αθηναϊκά, μόλις κυκλοφόρησε «Ο τρόπος», μάς σνομπάρανε, επειδή τραγουδήσαμε ελληνικό στίχο! Όλοι τότε τραγουδούσαν αγγλικά! Μετά από ένα χρόνο όμως, βλέποντας την επιτυχία μας, όλοι αναθεώρησαν και ακολούθησαν, δυστυχώς ή ευτυχώς, χωρίς επιτυχία! Για την ιστορία του πράγματος, οι Olympians είμαστε το μοναδικό συγκρότημα, που δισκογραφήσαμε 29 τραγούδια και από αυτά τα 20 τουλάχιστον έγιναν επιτυχίες! Αντιθέτως, τα άλλα συγκροτήματα είχαν 1-2 το πολύ επιτυχίες…
'65-'71. Μετά από 6 περίπου χρόνια συνύπαρξης οι Olympians διαλύονται και εσείς ξεκινάτε solo καριέρα. Παρόλα αυτά ο κόσμος δεν σας ξεχνάει… Σας ακολουθεί, γίνεστε το ίνδαλμα της νεολαίας του '70, ενώ δεν λείπουν και τα φαινόμενα υστερίας θαυμαστριών! Πόσο εύκολο ήταν να το διαχειριστείτε όλο αυτό;
Η διαχείριση της δημοτικότητας είναι πολύ δύσκολη! Απαιτεί ισορροπία, αυτοσυγκράτηση και κάποιον να σε «κρατάει»! Εγώ είχα την τύχη να βρω αυτήν που με «κράτησε» και… «κρατήθηκα»!
Κάποια στιγμή αποφασίζετε να εγκαταλείψετε τα νυχτερινά λαϊκά κέντρα και να αφήσετε το δικό σας στίγμα στη νυχτερινή ζωή της Αθήνας και αναφέρομαι βεβαίως στο «On the rocks» στη Βάρκιζα, το οποίο και άφησε εποχή! Η εποχή που διανύουμε πιστεύετε είναι κατάλληλη για πρωτοπόρες ενέργειες;
Όλες οι εποχές είναι κατάλληλες για μια νέα ιδέα που θα κερδίσει το φιλόμουσο κοινό! Οι φαεινές ιδέες δεν ακούν τις συμβουλές. Πριν από 50 χρόνια παράκουσα τις συμβουλές όλων, να κάνω τραγούδια με αγγλικό στίχο, κάνοντας του κεφαλιού μου και γράφοντας τον «Τρόπο»! Αυτό άλλαξε όλη την εξέλιξη της ποπ και ροκ μουσικής στην Ελλάδα μέχρι σήμερα!
Θα ήθελα το κλείσιμο αυτής της κουβέντας να γίνει από εσάς… Με την αισιοδοξία και τη νεανική διάθεση που σας χαρακτηρίζει, με στίχο, παρατήρηση, σκέψη… Ό, τι θέλετε!
Θα ήθελα να τελειώσω με κάποιους στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου…
«Στα μαθητικά σου τα βιβλία/ πίσω από τις λέξεις έρχεται ο Αλέξης / και σε πιάνει μια μελαγχολία»
και συνεχίζω…,
«Ήταν ένα κορίτσι ήταν ένα αγόρι/ ήτανε καλοκαίρι , λουλούδια χίλια δυο»…
Ο πιο ωραίος και εμβόλιμος επίλογος! Σας ευχαριστούμε θερμά!
Κι εγώ ευχαριστώ!
ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Σχολιάστε