Οι 3 συνεντεύξεις με τη Τζόαν Μπαέζ
Ένα χρόνο μετά, συναντηθήκαμε στη Νέα Υόρκη, γιατί ήθελε να ηχογραφήσει σε δίσκο το έργο «Ένας Όμηρος» του Θεοδωράκη. Είχα πάει στο στούντιο και κάναμε για 2η φορά συνέντευξη, αμέσως μόλις τραγούδησε το «Γελαστό παιδί». Τελικά αυτός ο δίσκος δε βγήκε ποτέ, τον λόγο δεν τον έμαθα …
Η 3η φορά που την είδα και μιλήσαμε(3η συνέντευξη) ήταν το 1990 πάλι στη Νέα Υόρκη, γιατί έγραφε τη μουσική, (όχι τα τραγούδια), για την ταινία «Θλιμμένο Μεξικό». Τότε ακριβώς τη ρώτησα, επειδή πάντα είχα τη μανία του σινεμά, ποιοι συνθέτες του κινηματογράφου την εξέφραζαν… Μου μίλησε για τον Ένιο Μορικόνε, γιατί είχε ερμηνεύσει ένα τραγούδι του στην ταινία «Σάκο και Βαντσέτι». Επίσης, της άρεσε ο Ζωρζ Ντελερί, ο Θεοδωράκης και ο Αργεντινός Λάλο Σίφριν.
Σχετικά άρθρα:
Στην ερώτησή μου ποιοι τραγουδιστές της άρεσαν μού είχε απαντήσει: «Ο Μπομπ Ντύλαν, ο Υβ Μοντάν, η Μπάρμπαρα Στρέιζαντ και η Μαρία Φαραντούρη».
Μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση το στυλ της! Η φωνή της σοπράνο! Το κορμί της λεπτό και γωνιώδες και το χαμόγελό της αινιγματικό. Αναμφίβολα, τα μεγάλα και όμορφα μάτια της τα είχε κληρονομήσει από τον πατέρα της, ο οποίος ήταν Μεξικάνος!
Για 'μένα η Μπαέζ ήταν το σύμβολο των νέων Αμερικανών της εποχής του Τζόνσον. Εκείνη η γενιά της εποχής της Μπαέζ είχε ονομαστεί spot! Πάντα διαμαρτύρονταν και ήταν ικανοί να χτυπηθούν μέχρι θανάτου με την αστυνομία στις πορείες που έκαναν στο Λευκό Οίκο. Τέλος, έχω να θυμηθώ πως αγαπούσε πάρα πολύ τη Μελίνα Μερκούρη. Σε μία από τις 3 συνεντεύξεις που μου παραχώρησε μου είχε πει ότι το ελληνικό λαϊκό τραγούδι είναι ίσως το μοναδικό στον κόσμο. Ήταν λάτρης της ελληνικής μουσικής, γι' αυτό ήθελε να τραγουδήσει και τον « Όμηρο» του Θεοδωράκη.
Σχολιάστε