Άννινος: «Πάντα θα υπάρχει χώρος,για να γραφτούν όμορφες μουσικές»
Γράφει η Αρετή Κοκκίνου
Ο Στάθης Άννινος είναι από τους νέους ταλαντούχους μουσικούς και δημιουργούς με λόγο και ουσία, όπως μαρτυρά η παρακάτω συνέντευξη, αλλά και η μουσική του που σας προτρέπω να γνωρίσετε και να αναζητήσετε.
Έχοντας στις αποσκευές του πλούσιες μουσικές σπουδές, τα τελευταία χρόνια είναι μόνιμος συνεργάτης του Δ.Σαββόπουλου, σαν πιανίστας και ενορχηστρωτής. Έχει συνεργαστεί με πολλούς Έλληνες καλλιτέχνες, μεταξύ άλλων τους: Λ. Μαχαιρίτσα, Π. Μουζουράκη, Μ. Πασχαλίδη, Γ. Ανδρεάτο, Ε.Βιτάλη, Β. Καρακώστα, Α. Κανελλίδου, Α. Μάνου, Γ. Ζουγανέλη, Σ. Μπουλά κ.ά.
Επίσης, εχει συνεργαστεί σε διάφορα μουσικά project με καταξιωμένους μουσικούς, όπως: D. Lynch, Γ. Κιουρτσόγλου, Γ. Καλούδη, Κ. Δρακόπουλο, Γ. Οικονομίδη, Γ. Κασσέτα, Δ. Λάππα, Β. Ποδαρά κ.ά.
Το 2000 έλαβε μέρος στο Φεστιβάλ νέων μουσικών στο Παρίσι.
Το 1998 εξέδωσε cd, μελοποιώντας ποιήματα του Μ. Χατζιδάκι, από τον κύκλο ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ (ΟΝΕΙΡΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ εκδόσεις syrtos).
Γράφει δική του μουσική την οποία παρουσιάζει με το piano trio του σε διάφορες μουσικές σκηνές ανά την Ελλάδα, με σκοπό να ηχογραφηθεί στο προσεχές μέλλον.
Την Παρασκευή 27 Μαΐου θα εμφανιστεί στο ΣΠΙΤΙ art bar, (Ευπατριδών 7, Κεραμεικός) μαζί με το piano trio του.
Η πρώτη σου δισκογραφική δουλειά ήταν μελοποίηση ποιημάτων του Μ. Χατζιδάκι. Τι σε έκανε να επιλέξεις τη συγκεκριμένη ποίηση;
Το '96 φοιτούσα στο Ελληνικό Ωδείο στην Αθήνα, Χαριλάου Τρικούπη & Διδότου,
κάνοντας μία βόλτα λοιπόν πριν από το μάθημα Αρμονίας, έπεσα πάνω στο βιβλιοπωλείο του Γιώργου Χρονά (συνεργάτη και φίλου του Μ. Χατζιδάκι), και καθώς χάζευα την βιτρίνα του, το μάτι μου πήγε πάνω στην Μυθολογία, νομίζω όχι τυχαία, από μικρό παιδί με γοήτευαν οι μύθοι και τα παραμύθια, μου άρεσε να φτιάχνω τις εικόνες μόνος μου, όπως σε κάθε φαντασιόπληκτο παιδί κι επίσης ήταν η εποχή που γνώριζα μουσικά τον Μ. Χατζιδάκι.
Μπήκα στο βιβλιοπωλείο το αγόρασα και μελοποίησα 4 ποιήματα του χωρίς πολλή σκέψη, ήταν πηγαίο και αυθόρμητο, μάλλον για τους παραπάνω λόγους που ανέφερα, επίσης η δημιουργικότητα πολλές φορές περιμένει μια αφορμή, για να εκφραστεί και μάλλον η Μυθολογία φανερώθηκε την κατάλληλη στιγμή.
Πέρσι πραγματοποιήθηκε το σεμινάριό σου με τίτλο «η Μουσική μέσα μας». Τι αποκόμισες από την διοργάνωση και την επικοινωνία με τους ενδιαφερόμενους μουσικούς; Σκοπεύεις να το επαναλάβεις;
Αυτό που αποκόμισα ήταν η χαρά και η πληρότητα να μοιράζεσαι με άλλους ανθρώπους, πέρα από τις γνώσεις, την κοινή αγάπη για την Μουσική, ακριβώς όπως όταν παίζεις μουσική με κάποιους φίλους. Η Μουσική δεν ανήκει σε κανέναν, έχει δικό της κόσμο και υπόσταση, κρύβει μέσα της όλες τι Μούσες!
Και φυσικά θα ήθελα να το επαναλάβω, όταν μου ξαναδοθεί η ευκαιρία.
Το περιγράφεις ως ένα «βιωματικό σεμινάριο που προσεγγίζει με έναν δημιουργικό και διαδραστικό τρόπο, θέματα αυτοσχεδιασμού, εναρμόνισης, συνοδείας, με παραδείγματα από όλο σχεδόν το φάσμα της μουσικής», μπορείς να μας μιλήσεις λίγο γι' αυτό;
Η ύλη του έχει αρκετά παρακλάδια, καθώς το έγραφα και το πειραματιζόμουν περίπου για τρία χρόνια σε αρκετά πεδία, προσπαθώντας να χτίσω μία πιο ολιστική σχέση με το υλικό και εντέλει με την ίδια τη Μουσική.
Ασχολήθηκα με θέματα που αφορούν στην εναρμόνιση όπου χρησιμοποιώ σαν παράδειγμα το γνωστό σε όλους μας «Θαλασσάκι», ξεκινώντας με έναν Ισοκράτη και μέσα από διαδοχικά βήματα φτάνω σε μια αρκετά πλούσια εναρμόνιση, και ύστερα, ενώ τα παιδιά το τραγουδούν, εγώ το παίζω και προτείνω διάφορους τρόπους συνοδείας! Επίσης τον αυτοσχεδιασμό και την μοτιβική σκέψη μέσα από την φόρμα του Blues, την ερμηνεία και την σύνδεση που απαιτείται με ένα μουσικό έργο καθώς και τον τρόπο μελέτης του, χρησιμοποιώντας το πρώτο μέρος της σονάτας Beethoven QUASI UNA FANTASIA no14 σε C# minor,
Την τεχνική, όπου μέσα από μία απλή άσκηση του Czerny ουσιαστικά δημιουργώ 11 καινούργιες ασκήσεις, με σκοπό ένας σπουδαστής, αντί να μαθαίνει κάθε φορά νότες από την αρχή, να μπορεί να δημιουργεί συνεχώς καινούργιες ασκήσεις πάνω στο ίδιο μουσικό κείμενο, κάνοντάς τον εφευρετικό και δημιουργικό με το υλικό του.
Επίσης κάνουμε ελεύθερο αυτοσχεδιασμό, φέρνοντας ο μουσικός το όργανο του ή με οργανάκια Orff, μαθαίνοντας να δημιουργούμε μουσική εδώ και τώρα, μα και να ακούμε τους γύρω μας, ώστε να δίνουμε χώρο και σημασία στις δυναμικές, στον ρυθμό και στις παύσεις που δημιουργούνται και χτίζονται αυθόρμητα.
Και επίσης, με ενδιαφέρουν πολύ οι παραλλαγές, είναι ένα υπέροχο μουσικό παιχνίδι, έτσι λοιπόν πήρα το πολύ απλό Μenuet σε G minor απο το πρώτο Bach, και άρχισα να το παραλλάσσω σε διαφορετικά στυλ και φόρμες, όπως Δίφωνη φούγκα, σε στυλ Debussy, Toccata, Valse/etude Chopin, Jazz waltz, Baroque κ.ά.
Όλα αυτά τα μεταφέρω με ένα διαδραστικό τρόπο, παίζοντας μουσική, χτυπώντας παλαμάκια, τραγουδώντας και όντως η σωματοποίηση των ήχων και των ρυθμών σε κάνουν να βιώνεις την μουσική και να την μαθαίνεις πιο βαθιά.
Εσύ προσωπικά έχεις παρακολουθήσει πάρα πολλά σεμινάρια διακεκριμένων μουσικών, πριν οργανώσεις αυτό. Δεδομένου του περιορισμένου χρόνου τους, πώς μπορούν τα σεμινάρια να συνεισφέρουν στην (δια)μόρφωση του νέου ή πιο έμπειρου μουσικού;
Είναι αλήθεια ότι ο χρόνος δεν είναι πάντα αρκετός κι επίσης πολλές φορές πηγαίνοντας σε ένα σεμινάριο ενός μουσικού που θαυμάζεις, θεωρείς ότι μετά από αυτό θα έχεις μάθει όλα τα μυστικά του, για να παίξεις όπως αυτός!
Αυτό φυσικά δεν θα συμβεί ποτέ και δεν χρειάζεται, γιατί και ο μουσικός που κάνει το σεμινάριο δεν επιδιώκει να σε κάνει κλώνο του, αλλά να σου εμφυσήσει, πέρα από κάποιες γνώσεις, που σίγουρα είναι από τους βασικούς στόχους ενός σεμιναρίου, την δίψα να μάθεις, να εμπνευστείς, να δημιουργήσεις, να πειραματιστείς, να μελετήσεις, να σου εξάψει την περιέργεια ,να σου απλοποιήσει προβληματισμούς και δυσκολίες, να σε κινητοποιήσει να φανταστείς και να σκεφτείς και φυσικά να σε παρακινήσει να βρεις τα τεχνικά μέσα, ώστε να υλοποιήσεις.
Η μουσική σου παντρεύει διάφορα στοιχεία και ατμόσφαιρες. Πιστεύεις ότι αυτό το fusion στοιχείο χαρακτηρίζει τη νέα μουσική δημιουργία;
Από τους πρώτους συνθέτες που πάντρεψε διαφορετικά στοιχεία και πολιτισμούς συνειδητά στην Μουσική, ήταν ο Debussy και από τότε θεωρώ ότι δεν σταμάτησε ποτέ αυτό το πάντρεμα, ίσα ίσα συνεχίστηκε ακόμα πιο έντονα.
Σήμερα είναι λογικό πια και μέσα σε αυτή την παγκοσμιοποίηση, που πρώτη φορά βιώνουμε σε τέτοιο μεγάλο βαθμό, τα ακούσματα και οι διαφορετικές πληροφορίες που λαμβάνει ένας μουσικός, να συνενώνουν πια πολλές τάσεις και επιρροές, φτιάχνοντας έτσι ένα πολυμορφικό ηχοτόπιο, παντρεύοντας την Δυτική μουσική με την Ανατολική, την τζαζ με την κλασσική η την έθνικ, όπως επίσης παραδοσιακές μουσικές της Ινδίας, της Ελλάδας της Ιαπωνίας, των Βαλκανίων κ.τ.λ.
Επίσης, είμαι Απόφοιτος του Μουσικού σχολείου Ιλίου, το οποίο ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που έκανε, ήταν να με κάνει πιο ανοιχτό και πιο καταδεκτικό σε διαφορετικά ακούσματα και στυλ μουσικής. Προσωπικά, θεωρώ ότι πάνω από κάθε στυλ ή είδος μουσικής βρίσκεται η ίδια η μουσική και η ανάγκη του ανθρώπου να εκφραστεί μέσα από αυτήν, με ήθος και σεβασμό ως προς αυτήν, όπως έχει πει ο Κώστας Θεοδώρου, «η μουσική δεν αποτελείται από νότες, αλλά από ήχους».
Ποια η γνώμη σου για τις διασκευές γνωστών μελωδιών ή τραγουδιών που κατά κόρον ακούμε τα τελευταία χρόνια; Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για μια επιτυχημένη διασκευή;
Μου αρέσουν αυτές οι διασκευές που, όταν τις ακούσω, με κάνουν να ξεχνάω προς στιγμή την πρώτη εκτέλεση, άλλες φορές, αν είναι πολύ πετυχημένες, έχω φανταστεί ότι θα μπορούσε να ήταν γραμμένο εξαρχής έτσι το κομμάτι που είναι διασκευασμένο.
Όλα αυτά θεωρώ ότι έχουν να κάνουν πολύ με το αισθητικό κριτήριο του «διασκευαστή» με την φαντασία του, την γνώση του, το πόσο δημιουργικός θα γίνει με το υλικό, πόσο θα το σεβαστεί μα ταυτόχρονα πώς θα το τραβήξει στα όρια του.
Ζούμε στην εποχή που σχεδόν όλα διασκευάζονται σε swing και αυτό καταντάει λίγο βαρετό, είναι καλό σε αυτές τις περιπτώσεις να μην μπαίνουμε σε ευκολίες και να αναζητούμε καινούργιες προκλήσεις, αλλά καταλαβαίνω και το εμπορικό του θέματος.
Φυσικά βέβαια υπάρχουν και υπέροχες διασκευές που τις ακούω με μεγάλη ευχαρίστηση!
Μίλησέ μου για τους συνεργάτες σου στο piano trio και για την εν γένει δραστηριότητά σας.
Το piano trio αποτελείται από τους Χρυσόστομο Μπουκάλη στο κοντραμπάσο και Χρήστο Κωνσταντινίδη στα τύμπανα, δυο εξαιρετικούς μουσικούς και χαίρομαι πολύ που παίζουμε παρέα, ιδίως για την αγάπη τους και την αισθητική τους στην Μουσική.
Είναι πολύ έμπειροι και έχουν μεγάλη δίψα για το αποτέλεσμα, δίνοντας όσο χρόνο χρειάζεται στην διαδικασία, πράγμα δυσεύρετο σήμερα και τους ευχαριστώ για αυτό.
Κάναμε την παρθενική μας εμφάνιση στο Κελάρι στις 21/4 και τα σχόλια ήταν ενθαρρυντικά και θερμά, από ανθρώπους-μουσικούς που εκτιμώ πολύ, όπως τον Τάκη Φαραζή, Γιώτη Κιουρτόγλου, Γιώργο Καλούδη, Δ Λάππα κ.ά.
Στις 27/5 θα παίξουμε στο ΣΠΙΤΙ art bar (Ευπατρίδων 7 στον Κεραμεικό), όπου θα έχουμε και μία μικρή συμμετοχή της Ελένης Βαλεντή. Διαθέτει μία φωνή και ένα χρώμα που μου αρέσει πολύ, καθώς ταιριάζει με πολύ όμορφο αισθητικά τρόπο τον τζαζ αυτοσχεδιασμό με τον λυρισμό της κλασσικής μουσικής.
Το trio αυτό αποτελεί μία διαδικασία διαρκούς και συνεχούς εξέλιξης, με σκοπό να ηχογραφήσουμε τον χειμώνα που θα μας έρθει την μουσική μου, φυσικά με διάφορες συμμετοχές, κάτι που θέλω να κάνω πειραματικά και στα live!
Ποιο είναι το ανεξερεύνητο από εσένα μουσικό ιδίωμα που θα ήθελες να γνωρίσεις καλύτερα;
Όλα! Γιατί εκεί που νομίζεις ότι έχεις μελετήσει κάνα δύο πραγματάκια, κάτι ανακαλύπτεις πάλι είτε σε μουσικές είτε σε μουσικούς που σε κάνει να αντιλαμβάνεσαι ότι η Μουσική, είναι άπειρη.
Και για να γίνω πιο σαφής ,από την ιδιοσυγκρασία μου δεν μπορώ να μελετάω και να παίζω συνεχώς μόνο ένα είδος, λατρεύω την κλασσική μουσική, την αυτοσχεδιαστική δεινότητα της τζαζ μουσικής, τον πόνο και την μελωδικότητα της Ανατολικής και παραδοσιακής μουσικής, τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό, την αμεσότητα της λαϊκής μουσικής, την καλή τραγουδοποιία, το ξέσπασμα που έχει η Ροκ, τον πειραματισμό και τα μέσα που διαθέτει η ηλεκτρονική μουσική.
Αυτό που ουσιαστικά κάνω, είναι να ακούω την Μουσική μέσα μου και έξω μου, και να αφήνομαι στο να με οδηγεί η ίδια στο πού και πώς θα εντρυφήσω.
Πιστεύεις ότι όντως ζούμε στην εποχή που «έχουν ακουστεί όλα»; Υπάρχει χώρος για εντελώς νέα δημιουργία;
Δύσκολη ερώτηση...Πιστεύω ότι, ακόμα και αν έχουν ειπωθεί όλα, σημασία έχει με ποιον τρόπο θα ξαναειπωθούν, για να παραμείνουν φρέσκα και ζωντανά.
Ναι, η αλήθεια είναι ότι η εποχή που ζούμε είναι πιο κορεσμένη από τις εποχές της μεγάλης πρωτοπορίας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει εξέλιξη, κάθε μουσικός προσφέρει με το ταλέντο του, το όραμα και την προσωπικότητα του, σαφώς και στην μουσική υπάρχουν και ιδιοφυείς άνθρωποι που έγιναν πρωτοπόροι στον τομέα τους.
Ας φανταστούμε ότι η μουσική είναι ένα μεγάλο δέντρο! Όταν φύτρωσε, όλα ήταν κάτι καινούργιο, οι ρίζες τα κλαδιά και τα άνθη που έσκαγαν λίγο λίγο, και αυτό δημιουργούσε γρήγορα την εξέλιξή του, τώρα πια που το δέντρο γιγαντώθηκε και ψήλωσε, ξέρετε ποιος είναι ο σκοπός του; Να ομορφαίνει τον κόσμο γύρω του, αυτή είναι και η Μουσική! Δεν ξέρω αν θα υπάρξει πραγματικά νέα δημιουργία, αλλά σίγουρα θα υπάρχει πάντα ο χώρος, για να γραφτούν και να ακουστούν όμορφες μουσικές!
Θα μπορούσες να παίξεις μουσική στο δρόμο; Το βρίσκεις ενδιαφέρον ως εμπειρία;
Φυσικά, θαυμάζω αυτούς τους μουσικούς που το κάνουν, ο δρόμος δεν είναι εύκολος έχει τις προκλήσεις του και φυσικά έχει να σου διδάξει πολλά, θα ήθελα να το δοκιμάσω κι εγώ κάποια στιγμή, θεωρώ ότι θα είναι μοναδική εμπειρία. Επίσης, αρκετοί από τους μουσικούς που εκτιμώ το έχουν κάνει ή το κάνουν ακόμα, όπως ο Κ. Θοδώρου, Μ. Κουτσονάνος κ.ά.
Απογοητεύτηκα και θύμωσα για άλλη μια φορά με το κράτος(τον τελευταίο καιρό σύνηθες φαινόμενο), που έμαθα ότι συνέλαβε έναν μουσικό του δρόμου για επαιτεία, η Μουσική είναι πολιτισμός και όχι επαιτεία!
Τι θα ακούσουμε στην προσεχή σας εμφάνιση στο ΣΠΙΤΙ art bar;
Λοιπόν, στο ΣΠΙΤΙ θα παρουσιάσουμε τα Improvisions, ένα προσωπικό project με μουσικές μου, όπως το «My voice within», «Openness», «Peacefulland», «Dreaming with Avishai» κ.ά, καθώς και προσωπικές μου διασκευές πάνω σε κομμάτια μουσικών και συνθετών που αγαπώ, όπως των Tigran Hamasyan, Pink Floyd, Bela Bartok κ.ά. Θα χαρώ να σας δω όλους εκεί!
ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Σχολιάστε