Kωνσταντίνα Πάλλα: «Θέλω να ταυτίζεται ο ακροατής με το τραγούδι μου»
Γράφει η Μίνα Μαύρου
Είναι η δεύτερη φορά που την συναντώ... Όχι ενόψει κάποιας εμφάνισής της, αλλά λόγω της κυκλοφορίας του νέου της τραγουδιού με τίτλο, «Χάδια Δανεικά», που, αν και γράφτηκε λίγο πριν ξεσπάσει η πανδημία, αποδείχτηκε τόσο προφητικό! Ο λόγος για την ερμηνεύτρια και τραγουδοποιό, Κωνσταντίνα Πάλλα.
Βαθειά σκεπτόμενη, ευαίσθητη και δυσεύρετα ευγενής, μιλάει για τη δημιουργικότητα του καλλιτέχνη στο δύσκολο παρόν που βιώνουμε, για τη γλυκειά προσμονή της λήξης του εφιάλτη του κορωνοϊού, για την αγάπη της στο λαϊκό τραγούδι, μιας που προέρχεται - σύμπτωση, αλήθεια;- από την Τρικαλινή Σχολή και καταλήγει με την ευχή, στην ανατολή της νέας εποχής, να γίνουμε συλλογικά καλύτεροι άνθρωποι!
«Χάδια Δανεικά». Εν μέσω covid κυκλοφορείς ένα τραγούδι με τέτοιο τίτλο. Να υποθέσω πως η ίδια η ανορθόδοξη καθημερινότητα σε οδήγησε να το γράψεις;
Η αλήθεια είναι το τραγούδι γράφτηκε, λίγο πριν έρθει ο κορονοιός στη ζωή μας, λες και ήξερε από μόνο του ότι πρέπει να μιλήσει στον κόσμο μέσα σε αυτή την πρωτόγνωρη συνθήκη. Δεν υπήρχε, λοιπόν, αμφιβολία για το ποιο τραγούδι ήθελα να μοιραστώ με τον κόσμο αυτή τη στιγμή.
Τα «Χάδια Δανεικά» ήταν αποτέλεσμα του δικού μου προβληματισμού για τις ανθρώπινες σχέσεις σε προσωπικό αλλά και σε επαγγελματικό επίπεδο. Τη χρονιά που μας πέρασε, είτε λίγο, είτε πολύ, μπήκαμε όλοι σε μια διαδικασία ενδοσκόπησης και αναθεώρησης. Ως δημιουργός, πιστεύω πως έπρεπε να πω κι εγώ στον κόσμο τη δική μου γνώμη για το μοίρασμα της αγάπης, για το πώς πρέπει να προσέχουμε με ποιους ανθρώπους θα μοιράσουμε τις στιγμές μας. Περισσότερο από ποτέ, πλέον, γνωρίζουμε πόση σημασία έχει μια αγκαλιά. Ας είμαστε λίγο πιο προσεκτικοί σε ποιον την προσφέρουμε, όταν πάρουμε πίσω τη ζωή μας.
Είσαι από εκείνους τους καλλιτέχνες που μετρούν τις μέρες μέχρι να επιστρέψουμε στην κανονικότητα;
Συνεχώς βάζω στο μυαλό μου ημερομηνίες, στις οποίες πιστεύω ότι θα τελειώσει όλο αυτό που ζούμε. Τώρα ελπίζω πως, μετά το Πάσχα, θα αρχίσουμε να χαμογελάμε λίγο πιο ελεύθερα.
Σχετικά άρθρα:
Μετράω τις μέρες, γιατί για 'μένα η επαφή μου με τον κόσμο είναι ζωτικής σημασίας. Προσπαθώ σε κάθε ζωντανή εμφάνιση να καλωσορίζω τον κόσμο και να μιλάω μαζί του, να ακούω τις ανάγκες και τις ανησυχίες του, γιατί αυτές θέλω να τραγουδώ μέσα από τα κομμάτια μου. Η στιγμή που τραγουδάμε όλοι μαζί σε έναν χώρο είναι εκείνη που νιώθω ότι έχω επιτελέσει το σκοπό μου.
Μου λείπει η δουλειά μου πολύ, όμως πάνω απ' όλα μου λείπει να γίνομαι μια αγκαλιά με τους ανθρώπους που έρχονται και με τιμούν με την παρουσία τους στις εμφανίσεις μου. Μετράω τις μέρες, για να ανταμώσουμε ξανά όλοι μαζί!
Με ποιο τρόπο αντιμετωπίζεις τη νέα τάξη πραγμάτων;
Δεν έχουμε πολλά μέσα αυτή τη στιγμή, για να αντιμετωπίσουμε ό,τι συμβαίνει. Το μεγαλύτερο όπλο είναι η υπομονή. Όμως κι αυτή πλέον εξαντλείται από την κούραση μιας ολόκληρης χρονιάς που πέρασε. Προσπαθώ να κάνω πράγματα δημιουργικά, να μη σκέφτομαι αυτό που συμβαίνει τώρα, αλλά να είμαι έτοιμη για τη στιγμή που θα σταματήσει όλο αυτό. Θέλω να μη χάσω στιγμή από την ώρα που θα πάρω τη ζωή μου πίσω. Η νέα τάξη πραγμάτων θα έρθει, μόλις περάσει η μπόρα, τώρα απλώς προσπαθούμε να επιβιώσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Στη νέα τάξη πραγμάτων που θα έρθει ,όμως ,εύχομαι να είμαστε συλλογικά λίγο καλύτεροι άνθρωποι.
Μακάρι! Τα «Χάδια Δανεικά», λοιπόν, είναι προπομπός της νέας δουλειάς που θα κυκλοφορήσεις. Πώς προέκυψε αυτό το νέο εγχείρημα;
Έχοντας μεγαλώσει στη ρομαντική εποχή τού βινυλίου και των CD, θα έχω πάντα την ανάγκη να δημιουργώ μια ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά. Δυστυχώς, οι ρυθμοί της εποχής και της σύγχρονης μουσικής βιομηχανίας το κάνουν λίγο δύσκολο πια. Η φιλοσοφία των single έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας. Ελπίζω, τα τραγούδια που θα έρθουν από εδώ και πέρα μαζί με τα «Χάδια Δανεικά» να μπορέσουν να συμπεριληφθούν σε έναν ενιαίο δίσκο αργότερα.
Θέλεις να μας δώσεις μία πρώτη γεύση αυτού του δίσκου;
Θέλω η επόμενη δισκογραφική μου δουλειά να μπορεί να κάνει τον ακροατή να προβληματιστεί και να βγει σε ένα πιο φωτεινό ξέφωτο της ζωής.
«Όνειρα» ο τίτλος του πρώτου σου προσωπικού δίσκου που κυκλοφόρησε πριν από περίπου δύο χρόνια. «Χάδια Δανεικά» το πρώτο κομμάτι που μας γνωστοποιείς, από το δεύτερο δίσκο σου. Γιατί νομίζω, αν κρίνω από τους τίτλους, ότι αυτοβιογραφείσαι;
Νιώθω πως κάνω δικά μου όλα αυτά που απασχολούν τους ανθρώπους γύρω μου, ταυτίζομαι σε καταστάσεις άλλων που εγώ δεν έχω βιώσει. Αυτό έχει συχνά ως αποτέλεσμα να γράφω με έναν τρόπο που μοιάζει σαν να έχω κάτσει σε ένα τραπέζι με έναν φίλο μου και να συζητάμε οι δύο μας κάτι που με απασχολεί ή τον απασχολεί. Θέλω να ταυτιστεί ο ακροατής, θέλω να νιώσει ότι ανοίγει μια συζήτηση μαζί μου, μέσα από ένα τραγούδι μου. Δεν προσπαθώ να γράψω αυτοβιογραφικά, προσπαθώ να σταθώ οικεία απέναντι στον ακροατή.
Ποια ιδιότητα προτιμάς περισσότερο, αυτή της τραγουδοποιού ή της ερμηνεύτριας;
Προτιμώ εκείνη του μουσικού και της τραγουδίστριας. Νιώθω περισσότερο μουσικός πιστεύω, ίσως γιατί η δισκογραφική μου διαδρομή είναι ακόμη μικρή, όμως έχω μια κιθάρα στην αγκαλιά και τραγουδάω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Επίσης, είναι κομμάτια που μπορώ να τα ελέγξω έστω και λίγο. Το κομμάτι της δημιουργίας δεν είναι πάντα στο δικό μου χέρι. Η έμπνευση παίζει περίεργα παιχνίδια, μπορεί να κάνει και χρόνια να σε επισκεφθεί ξανά.
Παραδοσιακό, λαϊκό, έντεχνο, ρεμπέτικο, ροκ, μπαλάντα. Σε ποιο είδος τραγουδιού αισθάνεσαι πιο ασφαλής;
Ασφαλής αισθάνομαι με τη μουσική, χωρίς ταμπέλα! Τον δικό μου καημό όμως και τα δικά μου συναισθήματα τα εκφράζω περισσότερο, μέσα από το λαϊκό τραγούδι. Ίσως φταίει ο τόπος μου, τα Τρίκαλα, όπου με νανούριζε από παιδί ο Τσιτσάνης και ο Καλδάρας, αλλά και οι υπόλοιποι Θεσσαλοί ρεμπέτες. Όταν ήμουν στο Δημοτικό, το αγαπημένο μου τραγούδι ήταν το «Ο κυρ Θάνος πέθανε», οπότε καταλαβαίνετε!
Live streaming- πατροπαράδοτο live. Ένα τσιγάρο δρόμος ή χιλιομετρική απόσταση που δεν πρόκειται να καλυφθεί ποτέ;
Δεν θα καλυφθεί ποτέ αυτή η απόσταση! Είναι άλλο να τραγουδάς και να κοιτάς τον άλλον στα μάτια και άλλο να κοιτάς μια οθόνη ή μια κάμερα. Η ενέργεια και το συναίσθημα δεν χωράει σε μια γραμμή του ίντερνετ. Είναι όμως, ένα δυναμικό όπλο το live streaming, όταν η τέχνη πρέπει να ταξιδέψει μακριά και να φτάσει σε ανθρώπους που για κάποιον λόγο είναι αδύνατον να παρευρεθούν σε ένα καλλιτεχνικό γεγονός. Άνθρωποι που μένουν σε απομακρυσμένες περιοχές, άνθρωποι με προβλήματα υγείας ή άνθρωποι με οικονομικά προβλήματα πρέπει να έχουν πρόσβαση στην τέχνη, έστω και με αυτόν τον τρόπο.
Αν ανταμώσουμε για συνέντευξη σε ένα χρόνο από τώρα, τι θα έχουμε αφήσει άραγε πίσω μας και τι θα μας περιμένει ακριβώς μπροστά μας;
Θα έχουμε αφήσει πίσω αρκετούς φόβους που όλα αυτά τα χρόνια μάς κρατούσαν πίσω από τη ζωή. Μέσα από την αβεβαιότητα της καραντίνας θα βγούμε πιο δυνατοί, θα πατάμε πιο σταθερά στα πόδια μας και θα έχουμε εκτιμήσει περισσότερο τη ζωή. Μπροστά μας θα έχουμε αρκετές οικονομικές δυσκολίες, αλλά και μια παραπάνω υποχρέωση απέναντι στη ζωή που μας χαρίστηκε.
Την προηγούμενη φορά τη συνάντησή μας την κλείσαμε με ένα τραγούδι. Σήμερα ας την κλείσουμε με μία ευχή…
Εύχομαι με όλη μου την καρδιά να εκτιμήσουμε λίγο περισσότερο τον ίδιο μας τον εαυτό!
Σε ευχαριστώ πολύ, Κωνσταντίνα, για αυτή την όμορφη κουβέντα... Εις το επανιδείν!
Σας ευχαριστώ κι εγώ μέσα από την καρδιά μου, γι' αυτή την όμορφη συζήτηση και εύχομαι καλή μας αντάμωση!
ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Σχολιάστε