Κωνσταντίνα Πάλλα: «Κάθε τραγούδι που ερμηνεύω, το ζω»
Γράφει η Μίνα Μαύρου
Την Κυριακή 12 Μαϊου η τραγουδοποιός Κωνσταντίνα Πάλλα θα εμφανιστεί στη "Σφίγγα" σε μία παράσταση που- όπως η ίδια καταθέτει- θα απουσιάζουν οι ταμπέλες και θα υπάρχουν κομμάτια από κάθε χώρο της ελληνικής δισκογραφίας. Πάντα ευγενική και με αγάπη σε αυτό που υπηρετεί, ομολογεί: "Το γεγονός ότι ο κόσμος έχει ανάγκη να του προσφέρεις τέχνη, είναι εκείνο που σε κάνει να στέκεσαι στα πόδια σου και να αντιλαμβάνεσαι την ευθύνη σου απέναντι στον κόσμο και απέναντι στην τέχνη".
Αγαπητή Κωνσταντίνα, την Κυριακή 12 Μαϊου σε συναντάμε στη «Σφίγγα». Ανάφερέ μας 3 πράγματα που δεν θα παρακολουθήσουμε…
Αρχικά δε θα παρακολουθήσετε κάτι εντελώς στημένο. Προφανώς θα υπάρχει μια συγκεκριμένη βάση, όμως στις εμφανίσεις μου συνήθως το δρόμο τον χαράσσω μαζί με τον κόσμο. Σε αυτό παίζουν σημαντικό ρόλο και οι σπουδαίοι μουσικοί που θα είναι μαζί μου ( Γιάννης Δίσκος-πνευστά, Βασίλης Καρδάρας-μπουζούκι, Μιχάλης Δάρμας-μπάσο), οι οποίοι κατέχουν μεγάλο ρεπερτόριο. Σίγουρα δε θα ακουστεί ούτε ένα τραγούδι το οποίο δεν με αγγίζει, ακόμα κι αν αυτό μπορεί να είναι πολύ γνωστό. Τέλος δε θα παρακολουθήσετε μια παράσταση με ταμπέλες, στο πρόγραμμά μας υπάρχουν τραγούδια από κάθε χώρο της ελληνικής δισκογραφίας.
Θα φιλοξενήσεις επί σκηνής τη Φωτεινή Βελεσιώτου και το Θοδωρή Νικολάου. Τι σε συνδέει με τους 2 αυτούς ταλαντούχους καλλιτέχνες;
Η Φωτεινή Βελεσιώτου είναι μια ερμηνεύτρια που θαύμαζα πάντα, πλέον τη θαυμάζω και σαν άνθρωπο. Μας συνδέει φυσικά το τραγούδι μου «Πόσο πονάει η καρδιά», το οποίο ερμήνευσε στον τελευταίο της δίσκο. Ο Θοδωρής Νικολάου είναι ένας από τους ερμηνευτές της γενιάς μας που σέβομαι πολύ. Έχει ήδη κυκλοφορήσει τον πρώτο του δίσκο και διαθέτει μια φωνή πολύ καλά «διαβασμένη», αλλά πάνω από όλα στο Θοδωρή με κερδίζει ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζει αυτή την τέχνη.
Έχεις σπουδάσει μουσική. Το γεγονός αυτό σε κάνει να στέκεσαι πιο αυστηρά απέναντι στην ερμηνεύτρια Κωνσταντίνα Πάλλα;
Ειμαι πτυχιούχος της κλασσικής κιθάρας και της θεωρίας της μουσικής στο επίπεδο της Φούγκα. Αυτό με κάνει να είμαι απαιτητική σε γενικά πλαίσια. Ερμηνευτικά, σε πρώτο επίπεδο, οφείλω να σέβομαι και να υπηρετώ τις νότες. Σε δεύτερο επίπεδο, οφείλω να δημιουργώ τον δικό μου ήχο με τα δικά μου προσωπικά στοιχεία. Οι κλασσικές σπουδές μού έδειξαν από τη μία ότι δεν υπάρχουν σύνορα κι από την άλλη το πόσο εύκολα πέφτεις στην παγίδα της υπερβολής.
«Όνειρα» είναι το όνομα της πρώτης σου δισκογραφικής δουλειάς, την οποία θεωρώ πραγματικά ισχυρό διαβατήριο!Κάθε τραγούδι μία αυτόνομη ιστορία, με δική της πλοκή, ύφος, ρυθμό και ήχο! Εισπράττεις αυτή τη δυναμική που αναφέρω από τις εμφανίσεις σου; Τι σου λέει ο κόσμος;
Αρχικά, σας ευχαριστώ πολύ για την όμορφη κριτική σας. Δεύτερον, αυτό που με χαροποίησε πολύ στην αντίδραση του κόσμου, είναι ότι δεν ξεχώρισαν μόνο ένα ή δύο κομμάτια του δίσκου, όπως γίνεται συνήθως. Θέλω να πω πως προφανώς και σε ένα δίσκο θα ξεχωρίσουν λίγα τραγούδια, αλλά διαπιστώνω ότι μπήκε ο κόσμος στη διαδικασία να ακούσει ολόκληρο το δίσκο και συχνά μου αναφέρουν κομμάτια που δεν το περίμενα. Κάθε τραγούδι, όπως σωστά επισημάνετε, έχει τη δική του ιστορία, γιατί εγώ η ίδια δεν μπορώ να κλειστώ σε πλαίσια, οπότε και ο δίσκος θα ήταν αδύνατον να είναι μονόπλευρος.
Το αγαπημένο μου τραγούδι είναι το «Κάνε ένα βήμα». Εσύ το βήμα πάνω απ' το δικό σου κύμα το έχεις κάνει ή περιμένεις την κατάλληλη αφορμή;
Χαίρομαι ειλικρινά που σας άγγιξε. Κι εγώ, όπως όλος ο κόσμος, έχω συναντήσει πολλά εμπόδια και στην επαγγελματική και στην προσωπική μου ζωή. Το μεγάλο στοίχημα, το μεγάλο κύμα δηλαδή, είναι να καταφέρνουμε να ξεπερνάμε όλα αυτά τα μικρά κύματα της καθημερινότητας. Να προσπαθούμε να βρίσκουμε το φως σε κάθε σκοτάδι. Οπότε το βήμα πάνω από το κύμα για 'μένα είναι μια στάση ζωής γενικότερα.
Παρατηρώ τον τρόπο με τον οποίο τραγουδάς. Θα έλεγα ότι είσαι από εκείνη την στόφα των τραγουδιστών που μάς μεταφέρουν άμεσα τις εικόνες των στίχων τους. Να ευθύνεται το ότι είσαι και στιχουργός;
Σας ευχαριστώ πολύ και πάλι για τα καλά σας λόγια. Δεν νομίζω πως ευθύνεται αυτό. Είχα ανέκαθεν την ανάγκη να εκφράζομαι με τραγούδια, δε μου έφταναν απλά οι λέξεις, ήθελα να τις ντύνω με τη μουσική. Κάθε τραγούδι που ερμηνεύω, το ζω. Είναι μια μικρή ιστορία 3 περίπου λεπτών την οποία τη νιώθω ως τα μύχια της ψυχής μου. Ακόμα κι αν δεν έχω ζήσει κάτι αντίστοιχο, εκείνη τη στιγμή μπαίνω μέσα στο ρόλο της ιστορίας του τραγουδιού. Είναι κάτι που μου συνέβαινε από παιδί, ήταν απλά έμφυτο. Μελετούσα πολύ τους στίχους και θαύμαζα πάντα πως μπορούσε κάποιος σε δύο λέξεις να πει όσα δε φτάνει μια ζωή να αναλύουμε.
Εδώ και κάποιο καιρό ακούγεται έντονα από ραδιόφωνα και όχι μόνο το «Πόσο πονάει η καρδιά», ένα τραγούδι που έχεις γράψει εσύ και ερμηνεύει εκπληκτικά η Φωτεινή Βελεσιώτου. Πόση επιπλέον ώθηση σε ένα ούτως ή άλλως ωραίο κομμάτι θεωρείς ότι μπορεί να δώσει ένας αναγνωρισμένος ερμηνευτής;
Είναι πολύ μεγάλη η ώθηση που έδωσε στο συγκεκριμένο τραγούδι η Φωτεινή Βελεσιώτου, λόγω της δημοτικότητάς της, πέρα από τη μοναδική της φωνή φυσικά. Προφανώς ένα τραγούδι που ερμηνεύεται από έναν ήδη φτασμενο καλλιτέχνη θα φτάσει πιο εύκολα στα αυτιά του κόσμου. Είμαι πολύ τυχερή για το δώρο που μου έκανε η Φωτεινή, αλλά είμαι πολύ ευτυχισμένη, γιατί ο κόσμος αγκαλιάζει αυτό το κομμάτι με τόση αγάπη και εκφράζεται μέσα από αυτό. Στέκομαι, δηλαδή, απέναντι του και καμαρώνω την πορεία του.
Ποια είναι – κατά τη γνώμη σου πάντα- η πιο δύσκολη συνθήκη που έχει να αντιμετωπίσει ένας σύγχρονος τραγουδοποιός, μεσούσης της κρίσης, εν έτει 2019;
Η μουσική, όπως λέμε στο χώρο μας, είναι ακριβό σπορ. Ήταν πάντα, αλλά τώρα λόγω της κρίσης είναι ακόμα πιο δύσκολα. Για να ετοιμαστεί ένα τραγούδι χρειάζονται πολλές ώρες στο στούντιο, πολλές πρόβες με τους μουσικούς και όλα αυτά κοστίζουν ακριβά. Και θα πρέπει να σκεφτούμε και τον προσωπικό χρόνο κάθε δημιουργού που αφιερώνει για τη δημιουργία ενός έργου. Αυτός ο χρόνος είναι ουσιαστικά η δουλειά του, η οποία φυσικά δεν πληρώνεται ποτέ. Αρχικά, λοιπόν, η ίδια η δημιουργία και η παραγωγή κοστίζουν πολλά. Δεύτερον, στην εποχή της τεράστιας ροής πληροφορίας, είναι δύσκολο να επικοινωνήσει ένας δημιουργός το έργο του, καθώς υπάρχει ο κίνδυνος να χαθεί η συγκεκριμένη πληροφορία στην πορεία.
Υπάρχουν τα θετικά- ενθαρρυντικά εκείνα στοιχεία που θα τον βοηθήσουν να σταθεί στα πόδια του και να συνεχίσει;
Ο κόσμος είναι ο μόνος κριτής. Μια καλή κουβέντα, ένα ζεστό χειροκρότημα δεν μπορείτε να φανταστείτε πόση δύναμη μας δίνουν. Όταν στο τέλος της βραδιάς μου λέει κάποιος "σε ευχαριστώ γιατί μας χάρισες μια υπέροχη βραδιά", αυτό είναι μεγάλη πληρωμή. Το γεγονός, λοιπόν, ότι ο κόσμος έχει ανάγκη να του προσφέρεις τέχνη, είναι εκείνο που σε κάνει να στέκεσαι στα πόδια σου και να αντιλαμβάνεσαι την ευθύνη σου απέναντι στον κόσμο και απέναντι στην τέχνη.
Πάρε την κιθάρα σου και τραγούδησέ μας εκείνο το κομμάτι από την παράσταση που σε συγκινεί περισσότερο…
Θα διαλέξω τις «Θάλασσες» που έχει ερμηνεύσει ο συντοπίτης μου και σπουδαίος Δημήτρης Μητροπάνος. Είναι πολλοί οι λόγοι, αλλά με αυτό το τραγούδι συμβαίνει κάτι περίεργο μέσα μου. Όσο τραγουδάω με διαλύει, μόλις τελειώσω, έχω ξαναγεννηθεί...
ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Σχολιάστε