Στάθης Άννινος: «Ο δημιουργικός μου εαυτός αντιστέκεται»

Γράφει η Αρετή Κοκκίνου

Με τη δουλειά του πιανίστα και συνθέτη Στάθη Άνιννου είχαμε ασχοληθεί και παλαιότερα, με αφορμή τα σεμινάριά του με τίτλο, “Η μουσική μέσα μας”. Πρόκειται για έναν καλλιτέχνη με εντυπωσιακό βιογραφικό, σημαντικές σπουδές και πολυάριθμες συνεργασίες με επώνυμους ερμηνευτές και μουσικούς. Ως συνθέτης έχει δώσει ήδη σημαντικά δείγματα γραφής, παρουσιάζοντας τη δουλειά του σε μεγάλα Φεστιβάλ στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ως ακροάτρια, απόλαυσα την μουσική του άποψη, εμπνευσμένο καταστάλαγμα της πολύπλευρης ενασχόλησής του με διάφορα μουσικά στυλ.

Αφορμή για την τωρινή συνέντευξη η κυκλοφορία της νέας του μουσικής συλλογής με τον τίτλο “Anthology”.

Μου άρεσε στην περιγραφή της συλλογής “Anthology” ως “μουσικό ημερολόγιο των τελευταίων έξι χρόνων”. Ποια είναι η πιο πρόσφατη και ποια η παλαιότερη ηχογράφηση;

Ακούγοντας και επιλέγοντας τις συγκεκριμένες δέκα ηχογραφήσεις για το Anthology, ένιωσα ξανά την δημιουργική αγωνία και την ικανοποίηση εκείνων των ημερών με μια νοσταλγία, παράλληλα με μια δίψα να ξεκινήσω κάτι καινούργιο.

Το πρώτο κομμάτι που ηχογράφησα, ήταν το Peacefulland (Γαληνία), με τη συμμετοχή άλλων πέντε χαρισματικών μουσικών. Η τελευταία ηχογράφηση, ήταν το Prelude of sadness και προέκυψε από το live streaming τον Οκτώβριο του 2020 στο ElaiΩnas festival. Το παράδοξο είναι ότι το Prelude of sadness γράφτηκε πρώτο, πριν από 15 χρόνια περίπου.

Πώς νιώθεις ότι έχει εξελιχθεί η εμπειρία σου και η μουσική σου κατά τη διάρκεια των έξι αυτών χρόνων; Τι έχεις αφήσει πίσω και τι είναι μπροστά σου δημιουργικά;

Νομίζω η εξέλιξη εμπεριέχει μια υποκειμενικότητα. Ο καθένας την αισθάνεται και τη βιώνει με έναν διαφορετικό και προσωπικό τρόπο. Για 'μένα εξέλιξη είναι να αισθάνομαι απελεύθερωμένος, ακόμα και όταν τα πλαίσια είναι πολύ περιορισμένα.

Θεωρώ ότι τίποτα δε αφήνω πίσω μου, όλα λειτουργούν ως παρακαταθήκη για ό,τι καινούργιο έρχεται.

Παρατηρώντας τη μουσική που γράφω τώρα,θα έλεγα ότι αγγίζει περισσότερο το minimal, είναι πιο κοντά στο "No one" του album.

Στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, βρίσκομαι στη διαδικασία της ενορχήστρωσης παλαιότερων αλλά και πρόσφατων κομματιών μου, ευελπιστώντας να τα ηχογραφήσω στο άμεσο μέλλον.

Επίσης υπάρχει η σκέψη να κυκλοφορήσω σύντομα ένα σάουντρακ στο διαδίκτυο, που έγραψα για την ταινία μικρού μήκους "No One" του Νίκου Κουρού το 2018.

Κάποια κομμάτια είναι σόλο πιάνο, κάποια σε σύμπραξη με εκλεκτούς μουσικούς. Μήπως, μεταξύ των άλλων, πρόκειται και για μικρή ανθολογία μουσικών συνεργατών;

Οι συνεργασίες αυτές δεν προέκυψαν τυχαία, αντιθέτως... Ο ήχος και η έκφραση κάθε μουσικού, υπήρξαν καθοριστικές ως προς το αποτέλεσμα.

Όμως,θα ήθελα να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τον φίλο μου και εξαιρετικό ηχολήπτη, Γιάννη Τούντα.

Γνωριστήκαμε στον Σαββόπουλο και επιμελήθηκε με μεγάλη αρτιότητα και αγάπη τις μίξεις και τις περισσότερες ηχογραφήσεις.

Οι συνθέσεις της συλλογής “Anthology” έχουν ένα έντονο “άρωμα” έργων του 20ού αιώνα, αν και οι επιρροές σου προέρχονται από όλο το φάσμα της λόγιας μουσικής και όχι μόνο. Η επιλογή αυτή έγινε σκόπιμα στη συγκεκριμένη δουλειά;

Δεν νομίζω ότι είχα τέτοια πρόθεση, αφήνομαι ελεύθερος και προσπαθώ να είμαι ειλικρινής και αληθινός σε οτιδήποτε γράφω ή παίζω. Κατά καιρούς έχω πειραματιστεί με διαφορετικά είδη μουσικής και διαφορετικούς συνδυασμούς οργάνων. Είμαι ανοιχτός σε οποιοδήποτε ερέθισμα τροφοδοτεί δημιουργικά την φαντασία μου, όταν γράφω η παίζω μουσική. Συμφωνώ ότι υπάρχουν έντονες καταβολές και από σύγχρονα μουσικά ρεύματα μέσα στο Anthology, χωρίς όμως να ήταν αυτοσκοπός μου.

Τα κομμάτια του συγκεκριμένου άλμπουμ αντικατοπτρίζουν “την αγάπη σου για το πιάνο”, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεις και ο ίδιος, με κέντρο το συγκεκριμένο όργανο. Είναι στα καλλιτεχνικά σου σχέδια η σύνθεση κομματιών χωρίς πιάνο;

Το έχω σκεφτεί, θα είχε πολύ ενδιαφέρον να το δοκιμάσω. Προς το παρόν, μου είναι δύσκολο να αποχωριστώ από τη μουσική μου, το πιάνο.

Θεωρείς ότι η συνθήκη της απομόνωσης, όπου βιώσαμε, ήταν ευνοϊκή ή βλαπτική για τη δημιουργικότητα του μουσικού, σύμφωνα με τη δική σου εμπειρία;

Πριν από ένα χρόνο, όπου και ξεκίνησε η πανδημία, υπήρχε μια άφθονη ροή, όσον αφορά στα προσωπικά μου σχέδια αλλά και τις συνεργασίες μου. Έβλεπα να ανοίγονται δρόμοι που ίσως δεν είχα φανταστεί πριν. Οι ματαιώσεις ήταν αρκετές και πολλές φορές με αγωνία μέχρι την τελευταία στιγμή.

Μου πήρε καιρό να διαχειριστώ την κατάσταση, καθώς διαρκεί σχεδόν ένα χρόνο τώρα. Όμως, ταυτόχρονα, μέσα σε αυτές τις δυστοπικές συνθήκες, εξέδωσα το πρώτο προσωπικό μου άλμπουμ, πραγματοποίησα κάποια live streaming, συμμετείχα σε δισκογραφικές δουλειές φίλων μου μουσικών, ηχογράφησα και μαγνητοσκόπησα μια σειρά on line σεμιναριακών μαθημάτων στην πλατφόρμα του musiclass.gr, με θέμα τον αυτοσχεδιασμό για κλασσικούς πιανίστες. Ένα μεγάλο κομμάτι της δημιουργικότητας μου διοχετεύεται μέσω της διδασκαλίας, την οποία αγαπώ επίσης πολύ. Eπιπλέον, έγραψα καινούργια μουσική μετά από 2-3 χρόνια απόλυτης ξηρασίας.

Εν κατακλείδι,θεωρώ ότι ο δημιουργικός μου εαυτός αντιστέκεται. Εύχομαι να βρεθεί λύση άμεσα και να κατανοήσουν οι υπεύθυνοι οτι οι Τέχνες δρουν θεραπευτικά ως προς την ψυχή, όπως η γυμναστική στο σώμα μας. Είναι απαραίτητες!

Να περιμένουμε παρουσίαση της δουλειάς αυτής ζωντανά, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν;

Θα το ήθελα, αν και δεδομένων των συνθηκών, όπως σωστά αναφέρεις, δεν μου αφήνουν περιθώριο να μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες.

Αν και είναι αρκετά νωρίς, νιώθεις ότι υπάρχει η ανάγκη στο μέλλον για μια συνέχεια αυτού του μουσικού ημερολογίου “Anthology-VOLUME2” ή για κάτι παρεμφερές;

Είναι κάτι που δεν έχω σκεφτεί ακόμα.

Ίσως...

*Μπορείτε να ακούσετε & να προμηθευτείτε το "Anthology" διαδικτυακά από εδώ:

https://stathisanninos.bandcamp.com/album/anthology