Ζαχαρίας Καρούνης: «Επιλέγω πάντα να πειραματίζομαι, μόνο έτσι νιώθω πως εξελίσσομαι»

29/1/2020
Σχολιάστε

Γράφει η Ιλένια Χρίστου

Φωτογραφίες: Γιώργος Σπανός

Τον συναντάς πίσω από το μικρόφωνο να ερμηνεύει Ξαρχάκο, Κουγιουμτζή, δημοτικά τραγούδια, τον παρατηρείς στη σκηνή του Θεάτρου να υποδύεται απαιτητικούς ρόλους, τον θαυμάζεις την Κυριακή στο αναλόγιο της εκκλησίας να διαβάζει τον Απόστολο!

Ο λόγος για τον πολυτάλαντο Ζαχαρία Καρούνη που για 2 συνεχόμενες Παρασκευές (31 Ιανουαρίου και 7 Φεβρουαρίου) τον βρίσκουμε, μαζί με τη Σαββέρια Μαργιολά, στη σκηνή της ΣΦΙΓΓΑΣ, σε ένα πρόγραμμα που, αν μη τι άλλο, το χαρακτηρίζει ο παιδικός αυθορμητισμός και η διάθεση να παίξουν με γνώριμα υλικά και όχι μόνο.

Τον Φεβρουάριο του '19 συναντιέστε για πρώτη φορά με τη Σαββέρια Μαργιολά στη σκηνή του ΟΛΥΜΠΙΑ, σε ένα αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη και το Μάνο Λοϊζο με το Εργαστήρι Ελληνικής Μουσικής του Δήμου Αθηναίων. Εκτοτε το μουσικό σας αντάμωμα έχει επαναληφθεί, για να φτάσουμε στις Παρασκευές 31 Ιανουαρίου και 7 Φεβρουαρίου στη ΣΦΙΓΓΑ. Ποιο είναι εκείνο το στοιχείο που κάνει τόσο επιτυχημένη αυτή τη «συνταγή»;

Ο θαυμασμός που νιώθει ο ένας για τον άλλο πιστεύω ότι παίζει σημαντικό ρόλο. Επίσης, το χαιρόμαστε πολύ αυτό το παιχνίδι και το ονομάζω παιχνίδι, γιατί στη σκηνή πάνω νιώθω παιδί μαζί με τη Σαββέρια. Το πρόγραμμα που φτιάξαμε έγινε με έναν παιδικό αυθορμητισμό και με διάθεση να παίξουμε με υλικά που γνωρίζουμε και με άλλα που θέλαμε να πειραματιστούμε.

Διαβάζω το δελτίο Τύπου και μου κάνει εντύπωση… Όλα στο πρόγραμμα, με πρόγραμμα και όχι χύμα, με σεβασμό στις ερμηνείες και τις εκτελέσεις, χωρίς αναλόγια φυσικά, για να μας κοιτάτε στα μάτια… Τι διαβάζετε εσείς στα μάτια όλων εμάς που ερχόμαστε να σας ακούσουμε κάθε φορά;

Ναι, ακριβώς όπως το διαβάζετε είναι. Καθίσαμε να φτιάξουμε το πρόγραμμα χωρίς σκέψη ή έχοντας ένα σκοπό. Ο μοναδικός σκοπός ήταν να πούμε τραγούδια που λαχταρούσαμε, αλλά για τον ένα ή τον άλλο λόγο δε ''χωρούσαν'' στις παραστάσεις που κάναμε μέχρι τώρα . Τα μάτια του κοινού αντικατοπτρίζουν τα συναισθήματα τα δικά του αλλά και τα δικά μας. Αυτό το μαγικό το πετυχαίνει η Τέχνη. Ενώνει τους ανθρώπους σιωπηλά και συνάμα πολύ δυνατά. Αυτό γίνεται και στα live που κάνουμε με τη Σαββέρια .

Είναι εύκολο να μας δώσετε ένα δημιουργικό στιγμιότυπο της πρόβας;

Μου ζητάτε κάτι που είναι δύσκολο να αποτυπωθεί με το γραπτό λόγο. Αυτό που μπορώ να εκφράσω είναι ότι στις πρόβες μας δουλεύουμε μεθοδικά, έχοντας πρωτεργάτη τον Δημήτρη το Μαργιολά, ο οποίος, εκτός από κορυφαίος σολίστας του μπουζουκιού, είναι και πολύ οργανωτικός. Γράφει τα πάντα σε παρτιτούρες. Καθόμαστε όλοι μαζί και ξεκινάμε να κάνουμε μια πρώτη ανάγνωση σε κάθε τραγούδι ξεχωριστά. 'Υστερα μοιράζουμε ρόλους, δεύτερες φωνές, ρυθμικές αγωγές και διαθέσεις στο συναίσθημα. Είναι σαν να χτίζεις έναν ρόλο από την αρχή!

Ως άριστος γνώστης και δάσκαλος του βυζαντινού μέλους, πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να μεταμορφώσετε πλήρως το ύφος σας, προκειμένου να ερμηνεύσετε ένα άλλο είδος τραγουδιού;

Η Βυζαντινή μουσική είναι ένας ολόκληρος μουσικός κόσμος, αυτόνομος με τους δικούς του όρους και κανόνες. Οι Βυζαντινοί ξεχώριζαν τη μουσική που χρησιμοποιούσαν μέσα στο ναό για λατρευτικό σκοπό από τη μουσική του κόσμου, την οποία ονόμαζαν εξωτερικό μέλος. Μιλάμε, όπως σωστά λέτε, για ένα άλλο είδος τραγουδιού. Όσα σου δίνει η Βυζαντινή μουσική άλλα τόσα μπορεί να σου πάρει, περιορίζοντας την ερμηνευτική σου δυνατότητα σε άλλα είδη.

Στη δική μου περίπτωση υπήρξε πολύ γενναιόδωρη και καθόλου περιοριστική. Ίσως επειδή φρόντισα από μικρή ηλικία να μορφωθώ μουσικά και φωνητικά, ώστε να μπορώ να καθοδηγώ τη φωνή μου ανάλογα με το είδος το τραγουδιού που καλούμαι να ερμηνεύσω κάθε φορά. Είχα την τύχη να ερμηνεύσω από ρεμπέτικα και λαϊκά μέχρι οπερέτα.

Τα τελευταία χρόνια σας είδαμε να ανεβαίνετε με μεγάλη επιτυχία στο θεατρικό σανίδι! «Φιλιώ Χαϊδεμένου», «Οράματα και θάματα Στρατηγού Μακρυγιάννη». Πώς το βιώσατε όλο αυτό;

Με τη θεατρική μου ενασχόληση έχει γίνει μια παρεξήγηση. Στο θεατρικό σανίδι δεν ανέβηκα τα τελευταία χρόνια, αλλά από τότε που ξεκίνησα να τραγουδώ. Η πρώτη μου επαφή ήταν το 1998 ως κορυφαίου του χορού τον "Βατράχων" του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου στο Εθνικό Θέατρο, μετά ήμουν στο "Βίρα τις Άγκυρες" σε σκηνοθεσία του Σταμάτη Φασουλή, μετά στο "Τρένο στο Ρουφ", στην "Γειτονιά των αγγέλων" σε σκηνοθεσία Τσιάνου στο Εθνικό , στο "Μεγάλο μας Τσίρκο" και σε άλλες παραστάσεις. Η "Φιλιώ" και τα "Οράματα" με βρήκαν αρκετά έμπειρο , όχι όμως τόσο έμπειρο, ωστε να συμπρωταγωνιστήσω δίπλα στη Δέσποινα Μπεμπεδέλη ή να αναμετρηθώ με μια προσωπικότητα, όπως αυτή του Μακρυγιάννη. Ωστόσο δούλεψα πολύ και συστηματικά και απ' ό,τι φαίνεται το αποτέλεσμα με δικαίωσε και στις δύο αυτές παραστάσεις.

Πού αισθάνεστε πιο άνετα; Στη μουσική σκηνή πίσω από το μικρόφωνο, στο θέατρο με τους προβολείς να σας φωτίζουν ή στο αναλόγιο του ναού της ενορίας σας;

Είναι τρία διαφορετικά πράγματα, εντελώς διαφορετικά όμως. Το αναλόγιο το έχω για τις προσωπικές μου αναζητήσεις και ανησυχίες. Δεν απευθύνομαι στον κόσμο, απλά και μόνο κάτι του μεταφέρω ή, αν θέλετε ,εκπροσωπώ τον κόσμο μέσα στο ναό. Ανάμεσα στη μουσική σκηνή και το Θέατρο προτιμώ το Θέατρο, γιατί οι θεατές είναι απόλυτα προσηλωμένοι στα δρώμενα της σκηνής .

Πότε τελικά εξελίσσεται ένας καλλιτέχνης; Οταν τολμάει να δοκιμάσει το διαφορετικό ή όταν εμμένει στα ίδια;

Αν μου πεις να κάνω το ίδιο πράγμα πάνω από ένα χρόνο, μπορεί να πεθάνω. Επιλέγω πάντα να πειραματίζομαι, μόνο έτσι νιώθω πως εξελίσσομαι.

Πέραν της «Σφίγγας» σε τι φάση σάς πετυχαίνουμε αυτό τον καιρό;

Με πετυχαίνετε στη φάση που έχει κυκλοφορήσει ο κύκλος τραγουδιών με τίτλο ''Κέντρο Περίθαλψης Άγριων Ζώων'' σε μουσική δική μου και στίχους του Χρίστου Γ. Παπαδόπουλου. Τραγουδούν, εκτός απο εμένα, η Ηρώ Σαΐα και συμμετέχουν η Γιώτα Γιάννα και ο Χρήστος Γεροντίδης. Το εξέδωσαν σε μορφή βιβλίο - cd οι εκδόσεις "Οδός Πανός". Επίσης, μόλις κυκλοφόρησε ενα καινούργιο τραγούδι στο Youtube με τίτλο ''Το μυστικό'', σε μουσική Αντώνη Δρέμπελα και στίχους του Χρίστου Γ. Παπαδόπουλου απο την Ogdoo music group.

Κάποια μελλοντικά σχέδια που θα θέλατε να μας αποκαλύψετε;

10 και 11 Απριλίου θα ερμηνεύσω σε μορφή συναυλίας το έργο του Μίκη Θεοδωράκη ''Διόνυσος'' στην Εναλλακτική Σκηνή της Λυρικής σκηνής. Είναι ένα έργο του μεγάλου συνθέτη που πρώτη φορά θα παρουσιαστεί ζωντανά .

Καλή συνέχεια εύχομαι και καλή επιτυχία στις εμφανίσεις στη ΣΦΙΓΓΑ.

Σας ευχαριστώ πολύ!