Η διαχρονική ερμηνεία της Αργυρώς Καπαρού εν έτει 2018
Γράφει η Μίνα Μαύρου
Γυρίζοντας λοιπόν και φέτος την κλεψύδρα μου ανάποδα, θέλω να πω δυο λόγια για μία ερμηνεύτρια που ναι μεν την είχα ακούσει στο παρελθόν, φέτος όμως είχα την τύχη να την παρακολουθήσω, σε παράλληλο χρόνο, σε διαφορετικά και πολυεπίπεδα προγράμματα! Αργυρώ Καπαρού το όνομά της!…
Τις Τετάρτες του Χειμώνα την συναντούσαμε στη μουσική σκηνή «Σφίγγα» στην παράσταση λόγου και μουσικής της Λίνας Νικολακοπούλου, «Ο δρόμος που μιλάει», παρέα με τους εξαιρετικούς Γιάννη Παλαμίδα και Θοδωρή Βουτσικάκη. Παράλληλα, οι εμφανίσεις στην «Αρχιτεκτονική», υπό την σκηνοθετική και μουσική επιμέλεια της Λίνας Νικολακοπούλου, με την «αψεγάδιαστη» Λία Βίσση πήγαν τόσο καλά, ώστε πήραν συνεχόμενες παρατάσεις έως το Σάββατο 3 Φεβρουαρίου. Τα μεσημέρια της Κυριακής ο «Ακροβάτης» του Μεταξουργείου ήταν το σταθερό στέκι της μαζί με την Έλενα Δεληχρήστου, ενώ για το τέλος (τρόπος του λέγειν) ήρθε η φιλόξενη «ΡΟΤΑ», επί της Σόλωνος, για να νιώσουμε τι σημαίνει να βρίσκεσαι σε ένα “μελίσσι» Τέχνης και Πολιτισμού ακριβώς στην καρδιά της Αθήνας!
Βαρύγδουπο, ίσως πείτε… Αληθινό, θα επιμείνω εγώ…
Παράσταση πιάνο-φωνή και πολύ συναίσθημα! Αργυρώ Καπαρού πίσω από το μικρόφωνο να ερμηνεύει και Ευαγγελία Μαυρίδου να ανεβοκατεβαίνει ακούραστα τις οκτάβες στο κλαβιέ της…
Σχετικά άρθρα:
Oι προσκεκλημένοι διαφορετικοί κάθε φορά… Ερμηνευτές που τραγουδούν! Ερωφίλη, Μπάμπης Βελισσάριος, Σταμάτης Χατζηευσταθίου, Γιάννης Παλαμίδας. Ποιητές που απαγγέλουν τα ποιήματά τους… Ηλίας Παπακωνσταντίνου, Βέρα Βασιλείου- Πέτσα, Γιάννης Φιλιππάκης, Βαγγέλης Βελώνιας….
Μελωδίες γνωστές, τόσο διαφορετικές πολλές φορές μεταξύ τους, πλέκονται με τα λόγια και την έμπνευση των στιχουργών και των ποιητών και ξεδιπλώνονται μπροστά μας, για να μας κάνουν να σκεφτούμε, να προβληματιστούμε αλλά και να ελπίσουμε ότι, με αρωγό την Τέχνη, το πνεύμα δεν θα σιγάσει ποτέ!
Ενίοτε, μελετώντας το ύφος και το ρεπερτόριο των καλλιτεχνών σε εμφανίσεις, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι, μέσα από την ποικιλία των κομματιών, ψάχνουν να βρουν την ταυτότητά τους, αλλά τελικά δίχως αποτέλεσμα…
Στην περίπτωση της Αργυρώς Καπαρού θα τολμήσω να πω ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Μέσα από το διυλιστικό πέρασμα των τόσο ετερόκλητων τραγουδιών που μπορεί να ερμηνεύσει στο καθόλα απαιτητικό πρόγραμμα που επιλέγει να παρουσιάσει, έχει βρει το προσωπικό ύφος και το «πάτημά» της … Τα μελετάει, τα “αφουγκράζεται” με σεβασμό και στωικότητα και τότε πια μάς τα χαρίζει , χωρίς επιτήδευση και αλαζονεία…
Τι να πρωτοθυμηθώ; Την ευαισθησία της στα «Αno de amor» και «Querer», τη νοσταλγία της στο «Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι», τον σπαραγμό της στο «Αυτή η νύχτα μένει» ή εκείνο το ατελείωτο παραλήρημά της –με εμάς, κυριολεκτικά χωρίς να μπορούμε να πάρουμε ανάσα- στον «Παναγή»;
Πληροφορίες μου λένε ότι και η επόμενη σεζόν θα είναι μία εξαιρετικά παραγωγική περίοδος για την ταλαντούχα ερμηνεύτρια, η οποία για μία ακόμη φορά θα συνοδεύεται από καλούς και ιδιαίτερα αξιόλογους φίλους της καλλιτέχνες!
Ευχόμαστε και αναμένουμε τα καλύτερα!
ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Σχολιάστε