Marianne Faithfull – So sad…
Γράφει ο Κώστας Προβατάς
Ποτέ κανείς δεν ξέρει τι του φυλάει η μοίρα του, μεγάλη αλήθεια…
Δηλαδή, ξεκινάς την καριέρα σου και σου γράφουν το πρώτο τραγούδι τους –και δικό σου συνάμα- ο Mick Jagger και ο Keith Richards (μαζί και ο μάνατζερ των Rolling Stones, o Andrew Loog Oldham). Κι εκείνοι ακόμα δεν ξέρουν τι ακριβώς κάνουν, ούτε ποιοι θα γίνουν, απλά βρίσκονται σε ένα σταυροδρόμι της ζωής.
Αφετηρία λοιπόν για την Marianne Faithfull με το «As Tears go by» το 1964 και πρώτη εκτέλεση, αφού την επόμενη χρονιά οι Stones επίσης το ερμήνευσαν.
Στην αυτοβιογραφία της, «Faithfull» (1994), λέει,
« Το "As Tears Go By" δεν γράφτηκε, σε αντίθεση με ό, τι λέγεται, για 'μένα, αλλά μου ταίριαζε τόσο τέλεια που θα μπορούσε επίσης να είχε όντως γίνει έτσι».
Κι αυτό το επισήμανε γιατί ποτέ δεν έγινε σαφές τελικά αν όντως γράφτηκε για εκείνη ή ήταν κομμάτι του ρεπερτορίου των Stones που έψαχνε το δρόμο του. Και το πιο περίεργο ήταν ότι αυτό το τραγούδι, για μια γυναίκα κάποιας ηλικίας που κοίταζε πίσω στο παρελθόν της, το έγραψε τότε ένας 20χρονος, όσο ήταν δηλαδή ο Jagger. Το τραγούδι πάντως το συγκρότημα το διασκεύασε και το ερμήνευσαν την επόμενη χρονιά, όπως είπαμε, το υποστήριξαν σε συναυλίες τους, ενώ το 1966 πια ο Jagger θα γίνει ζευγάρι με την Faithfull για τα επόμενα τέσσερα χρόνια.
Διαβάζουμε από την αυτοβιογραφία της:
Γεννημένη στο Hampstead τον Δεκέμβριο του 1946, η καριέρα της Faithfull ξεκίνησε με το «As Tears Go By», λοιπόν. Ακολούθησαν δύο λαϊκά άλμπουμ, δύο ποπ και κάποια singles, ενώ ξεκίνησε επίσης μια παράλληλη καριέρα ως ηθοποιός, τόσο στον κινηματογράφο στο «Girl On A Motorcycle» (1968), όσο και στη θεατρική σκηνή με τις «Τρεις αδερφές» του Τσέχοφ (1967) και «Άμλετ» (1969).
Η ταινία του 1968 κυκλοφόρησε ως «Naked Under Leather», ήταν η πρώτη ταινία που πήρε χαρακτηριστικό «Χ» στις Ηνωμένες Πολιτείες, μια επισήμανση που αφορούσε ότι η ταινία ήταν «αυστηρώς ακατάλληλη λόγω σκληρού ερωτικού περιεχομένου», ενώ συμπρωταγωνιστής της ήταν ο πολύς τότε Αλέν Ντελόν.
Στα τέλη της δεκαετίας του '60 προσωπικά προβλήματα σταμάτησαν την καριέρα της και ο εθισμός της στα ναρκωτικά κυριάρχησε. Εμφανίστηκε ξανά στα μέσα της δεκαετίας του '70 με ένα country άλμπουμ που ονομάζεται «Dreamin' My Dreams» (1976). Αν και το άλμπουμ τράβηξε ελάχιστη προσοχή στο Ηνωμένο Βασίλειο, ήταν μια τεράστια επιτυχία στην Ιρλανδία, όπου το ομώνυμο κομμάτι πέρασε 7 εβδομάδες στο νούμερο ένα.
Το ταλέντο της αδιαμφισβήτητο, όσο και η καταγωγή της, τόσο ιδιαίτερη μάλιστα. Η μητέρα της βαρόνη, στο όνομα Eva von Sacher-Masoch, προερχόμενη στο γενεαλογικό της δέντρο από τον περίφημο Leopold von Sacher - Masoch, του οποίου το ερωτικό μυθιστόρημα, «Venus in Furs», γέννησε τη λέξη « μαζοχισμός » (μάλλον άδικα).
Θα έλεγε κανείς ότι δεδομένα η αρχή της ζωής και της καριέρας της είχαν ενδιαφέρον με όλα τα παραπάνω, όπως θα ήταν ωστόσο όλη η υπόλοιπη ζωή της, γεμάτη από επιτυχίες, συντρόφους, εξαρτήσεις, μουσικές, ταινίες, συγγραφή βιβλίων.
Κατέγραψε 22 studio albums, 21 κινηματογραφικές ταινίες, 11 θεατρικές παραστάσεις και 3 βιβλία στην καριέρα της, ενώ ως γυναίκα βίωσε τρεις αποβολές και έκανε 4 εκτρώσεις. Κι αν εξαιρέσει κάποιος την πρώτη που δεν την ήθελε για προσωπικούς λόγους, οι άλλες 3 έγιναν, γιατί η ίδια ήταν εξαρτημένη από τα ναρκωτικά και δεν ήθελε να γεννηθούν αντίστοιχα παιδιά εξαρτημένα. Τελικά στη ζωή της προέκυψε ένας γιος από τον πρώτο της γάμο, πριν συνδεθεί με τον Jagger.
Η παρουσία της Faithfull στη ζωή του Jagger αντικατοπτρίζεται σε μερικά από τα πιο γνωστά τραγούδια των Rolling Stones. Το «Sympathy for the Devil» εμπνεύστηκε εν μέρει από το «The Master and Margarita», ένα βιβλίο που παρουσίασε η Faithfull στον Jagger. Το τραγούδι «You Can't Always Get What You Want» στο άλμπουμ του 1969 «Let It Bleed» φαίνεται ότι γράφτηκε για τη Faithfull. Τα τραγούδια «Wild Horses» και «I Got the Blues» στο άλμπουμ «Sticky Fingers» του 1971 επηρεάστηκαν από τη Faithfull, η οποία και συνέγραψε το «Sister Morphine» (η συγγραφή του τραγουδιού αποτέλεσε αντικείμενο παρατεταμένης δικαστικής μάχης που επιλύθηκε με τη Faithfull να αναφέρεται ως συν-συγγραφέας).
Το heavy metal ωστόσο θα τη θυμάται πάντα για τα φωνητικά του «The Memory Remains» των Metallica. Ο Roger Waters των Pink Floyd τής είχε ζητήσει να είναι μαζί με το συγκρότημα για την ροκ όπερα «The Wall» το 1990. O δίσκος, για τον οποίο η Faithfull μπαίνει επάξια στη ροκ λίστα, είναι το «Broken English» (1979).
Το «Broken English» από την άλλη, ήταν το άλμπουμ που αποκάλυψε την πλήρη έκταση της χρήσης αλκοόλ και ναρκωτικών της Faithfull και τις επιπτώσεις τους στη φωνή της, με τα μελωδικά φωνητικά στους πρώτους δίσκους της να αντικατασταθούν από μια θορυβώδη, βαθειά φωνή που συνέβαλε στην αποτύπωση των ωμών συναισθημάτων που εκφράστηκαν στα τραγούδια του δίσκου. Μια καταστροφική εμφάνιση του Φεβρουαρίου του 1980 ενέτεινε την υποψία ότι τα ναρκωτικά είχαν κάνει τις φωνητικές χορδές της να πειραχθούν.
Η Faithfull το 1981 προτάθηκε στα Grammy για την καλύτερη ροκ γυναικεία φωνή για το άλμπουμ αυτό.
Το τραγούδι «The Ballad of Lucy Jordan» κυκλοφόρησε ως single από το άλμπουμ, τον Οκτώβριο του 1979, και έγινε ένα από τα τραγούδια της με τα υψηλότερα charts. Περιλαμβάνεται στα soundtrack των ταινιών Montenegro, Tarnation, Thelma & Louise.
Είναι η πρώτη που είπε τη λέξη «fuck» στη μεγάλη οθόνη και το «I'll Never Forget What's 'Isname» (1967).
Το 2007 η Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου ανακοίνωσε ότι η Faithfull είχε λάβει υποψηφιότητα για την καλύτερη ηθοποιό για τον ρόλο της ως Μέγκι στην «Ιρίνα Παλμ».
Το 2009 η Faithfull έλαβε το World Arts Award for Lifetime Achievement στα Women's World Awards 2009. Το βραβείο απονεμήθηκε στη Βιέννη, με τελετές που μεταδόθηκαν τηλεοπτικά σε περισσότερες από 40 χώρες στις 8 Μαρτίου 2009 ως μέρος της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας.
Αλλά στη μουσική έλαβε σημαντικότατες διακρίσεις:
Το 1999 η Faithfull κατέλαβε την 25η θέση στις 100 καλύτερες γυναίκες του ροκ εν ρολ.
Το 2023, το Rolling Stone κατέταξε την Faithfull στο νούμερο 173 στη λίστα με τους 200 καλύτερους τραγουδιστές όλων των εποχών.
H Marianne Faithfull έφυγε από κοντά μας στα 78 της χρόνια, στις 30 Ιανουαρίου 2025. Υπήρξε μια σημαντικότατη παρουσία στη μουσική σκηνή και όχι μόνο η «μούσα των Rolling Stones», όπως την παρουσίασαν πολλοί εκείνη την εποχή. Αντίθετα τους επηρέασε, ήταν πολυτάλαντη και ίσως και τυχερή, κοιτάζοντας στη ζωή που έκανε. Βρέθηκε σε άπειρες συναυλίες, αγάπησε, αγαπήθηκε και ίσως μίσησε και μισήθηκε. Σε μια μόνο απόπειρα καταγραφής πεπραγμένων θα αδικήσουμε όλη την ιστορία, οπότε λέμε απλά και ταπεινά
«Marianne Faithfull R.I.P.»
Σχολιάστε