O συνθέτης Κώστας Δέδες μιλάει για τον αείμνηστο κοντραμπασίστα Ανδρέα Ροδουσάκη
Έφυγε από τη ζωή τα ξημερώματα της Πέμπτης 29 Δεκεμβρίου ο Ανδρέας Ροδουσάκης.
Μέλος της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, (Κ.Ο.Α.) ήδη από το 1958, καθώς και της Ορχήστρας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, με τη δεξιοτεχνία του, συνέβαλε τα μέγιστα προς την κατεύθυνση αναβάθμισης της τεχνικής του κοντραμπάσου ως σόλο μουσικού οργάνου και ως σολίστ στη χώρα μας έδωσε ατομικό ρεσιτάλ κοντραμπάσου.
Είχε συνεργαστεί με τους σημαντικότερους Έλληνες συνθέτες: Μίκη Θεοδωράκη, Σταύρο Κουγιουμτζή, Γιάννη Μαρκόπουλο, Τώνη Μαρούδα, Νότη Μαυρουδή, Σταύρο Ξαρχάκο, Μίμη Πλέσσα, Διονύση Σαββόπουλο και πολύ στενά με τον Μάνο Χατζιδάκι, συμμετέχοντας σε ιστορικές ηχογραφήσεις που άφησαν εποχή. Συνεργάστηκε επίσης με συνθέτες της μουσικής πρωτοπορίας, όπως τον Ακαδημαϊκό Θόδωρο Αντωνίου, αλλά και τους αείμνηστους Γιάννη Χρήστου, Γιώργο Σισιλιάνο, Μιχάλη Αδάμη κ.ά.
Και μία ακριβή μαρτυρία από το συνθέτη, ζωγράφο και ποιητή, Κώστα Δέδε:
ΑΝΤΙΟ, ΚΑΛΕ ΜΟΥ ΦΙΛΕ-ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΤΗ, ΑΝΔΡΕΑ ΡΟΔΟΥΣΑΚΗ
Βλέποντας και ακούγοντάς τον είχα εντυπωσιαστεί. Το παίξιμό του υπέροχο.
Το κόντραμπάσσο του έβγαζε αυτό το μαγευτικό, μυστικιστικό βαθύ ήχο. Υπήρξε σπουδαίος κοντραμπασσίστας μεγάλων ορχηστρών και άμεσος συνεργάτης του Μάνου Χατζιδάκι.
Τον Ανδρέα Ροδουσάκη έτυχε να τον γνωρίσω, όταν επικοινώνησε με τον αείμνηστο μουσουργό και παιδαγωγό και δάσκαλό του στην Αρμονία, Μιλτιάδη Κουτούγκο -πατέρα της πρώην συζύγου μου και δασκάλου μου στην Αρμονία και Αντίστιξη- για να ερμηνευτεί το εξαιρετικό συμφωνικό έργο του Κουτούγκου, «Ελεγεία και Βακχικόν», από την Κρατική Ορχήστρα, όπως και έγινε.
«Το οφείλω σε 'σένα τον δάσκαλό μου», είπε στον Κουτούγκο. Με ρώτησε τι κάνω καλλιτεχνικά και τον πληροφόρησα ότι γράφω συμφωνική μουσική, για την οποία άμεσα ενδιαφέρθηκε. Την άκουσε σε DEMO, όπως και την άκουσε ο εξαιρετικός σολίστας, στο κλαρινέτο συμφωνικών ορχηστρών και επίσης συνεργάτης του Μάνου Χατζιδάκι, εγκάρδιος φίλος του, Νίκος Γκίνος.
Τους άρεσαν αυτά που είχα γράψει και αμέσως και οι δύο μου συμπαραστάθηκαν, αναπτύσσοντας με 'μένα -παρά τη μεγάλη διαφορά ηλικίας- μια γερή φιλία, χαρακτηριστικό της οποίας ήταν η ατάκα του Ανδρέα, όταν πηγαίναμε για φαΐ και όχι μόνο… «τρομερόοοο»!.
Μια μέρα του είπα: «Ανδρέα, θέλω να με πας στο στούντιο που ηχογραφείτε με τον Μάνο Χατζιδάκι. Θα ήθελα να τον γνωρίσω γιατί μουσικά με επηρέασε από παιδί». Το έκανε αμέσως και κάθε τόσο παρατηρούσα και μιλούσα με τον Χατζιδάκι, βλέποντας το πώς συνεργαζόταν με τους μουσικούς του. Ήταν η εποχή που έγραφα το λαϊκό μου μπαλέτο, «Χαρταετοί», για συμφωνική ορχήστρα-πιάνο και κιθάρα.
Ο Ανδρέας μαζί με τον Νίκο (να είναι πάντα καλά) πάντα υπήρξαν συμπαραστάτες μου και με ενθάρρυναν (όπως εξάλλου, ο Γιώργος Κουρουπός και ο πιανίστας και παιδαγωγός Κωστής Γαϊτάνος, που θέλησε να παιχτούν έργα μου στο Ωδείο «Μουσικοί ορίζοντες»). Στον μεν Ανδρέα έχω αφιερώσει το έργο μου «Κονσέρτο για πιάνο και κοντραμπάσσο» (έχει τέσσερα μέρη αντί για τρία, καθώς προοριζόταν για Συμφωνία, όπως συνέβη με το δεύτερο κονσέρτο για πιάνο του Μπραμς). Στον Νίκο το έργο μου «Χωροχρονία» για κλαρινέτο- όμποε- πιάνο και ορχήστρα εγχόρδων, όπου παίζει ο ίδιος και εγώ διευθύνω.
Με τον Ανδρέα μίλησα για τελευταία φορά πριν από λίγο καιρό στη γιορτή του. «Αντε να τα πούμε!», του είπα. «Κώστα, δεν μπορώ. Έχω πρόβλημα υγείας». Τον άκουσα καταβεβλημένο. Δεν φαντάστηκα ότι μπορεί να ήταν η τελευταία μας συνομιλία…
Η εξόδιος ακολουθία του αείμνηστου Ανδρέα Ροδουσάκη θα τελεσθεί την Παρασκευή 30/12, στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής Νέας Σμύρνης, στις 11.30 π.μ.
*Tα βιογραφικά στοιχεία του Ανδρέα Ροδουσάκη αντλήθηκαν από τον ιστότοπο tar.gr
Σχολιάστε