«Τα πήρες όλα κι έφυγες» - Μια παράσταση με συγκίνηση, χειροκρότημα και πολύ τραγούδι
Γράφει ο Κώστας Προβατάς
Στο θέατρο «Παλλάς» βρέθηκα Κυριακή μεσημέρι, για να παρακολουθήσω την παράσταση «Τα πήρες όλα κι έφυγες», αφιερωμένη στη ζωή του Στράτου Διονυσίου. Ήμουν διστακτικός, όσον αφορά στο μεσημέρι, αλλά τελικά αντίκρισα ένα θέατρο γεμάτο και- μετά από δυο ώρες- μόνο που δεν είχε γίνει το «Παλλάς»… «Στράτος».
Ας πάμε όμως στα βασικά μιας θεατρικής παράστασης. Με δύο λέξεις: Απόλυτα καθηλωτική! Το κείμενο του Κωνσταντίνου Σαμαρά και η σκηνοθεσία του Βασίλη Μαυρογεωργίου δεν σε αφήνουν να πάρεις ανάσα! (Ευτυχώς που υπάρχει διάλειμμα…).
Το κείμενο «διαβασμένο» και, όπως προανέφερα, κάνει την παράσταση εξαιρετική.
Η ζωή του Στράτου Διονυσίου ήταν μυθική, σαν κι αυτό που λέμε ένα βράδυ δικό του μια ολόκληρη ζωή για κάποιον άλλον. Ο χαρακτήρας Διονυσίου ιδανικός, να φτιάξεις ταινία ή, όπως εδώ, θεατρική παράσταση, η ψυχοσύνθεσή του ως ανθρώπου, οι καταχρήσεις, το ξεκίνημα, η άνοδος, η πτώση, ο εξευτελισμός και ξανά η άνοδος, η τεράστια πια άνοδος και η πίεση που επέφερε το τέλος.
Αλλά… και η επιτομή της αγάπης σε μια στιγμή αδυναμίας ενός «παντοδύναμου» άνδρα, όταν αναγνωρίζει τη γυναίκα του ως αυτή που είναι για εκείνον τελικά, η μοναδική. Η οικογένειά του!
Το κείμενο και πάλι κάνει το θαύμα του! Εκτιμώ ότι, τόσο οι μικρές, όσο και οι μεγάλες ατάκες από τους διάφορους ρόλους έχουν το χώρο τους σε αυτήν την παράσταση. Εξάλλου, όλα τα τραγούδια του Στράτου Διονυσίου ήταν τα ίδια ατάκες, ήταν τέτοια που έμειναν στον κόσμο. Χαρακτηριστικό το σημείο που ακούμε από τον Γιάννη Τσορτέκη (που ερμηνεύει τον Στράτο), στην αρχή μάλιστα του έργου, ότι
«ο Στράτος Διονυσίου εξυπηρετεί τα Επείγοντα της νύχτας»
ή και τη θυμόσοφη παροιμία του λαού μας,
«Ο παίζων χάνει και ο πίνων μεθά».
Η δε σκηνοθεσία ασφαλώς και δεν αγνοεί το μουσικό κομμάτι! Και σωστά το «γύρισε» σε μουσικοθεατρική παράσταση. Ο Στράτος Διονυσίου ήταν ο λαϊκός τραγουδιστής που όλες του οι επιτυχίες θα ήταν μόνιμα Νο 1 σε ένα τύπου Billboard. Και για να φύγει κάποιο από Νο1, θα έβγαινε από κάποιο άλλο δικό του. Συνεπώς η παρουσία των αδελφών Διονυσίου (εναλλάξ στις παραστάσεις, 2 από τους 3, είδα τους Άγγελο-Διαμαντή), όπως και η playback φωνή του Στράτου σε ορισμένα άλλα –τα εμβληματικά και σωστά-, αλλά και η παρουσία του Θανάση Πολυκανδριώτη μπροστά από ζωντανή ορχήστρα είναι μοναδική. Είναι αναπόφευκτη η συμμετοχή του κόσμου στο τραγούδι και σχεδόν από τύχη δεν είχαμε (Κυριακή μεσημέρι!) ζεϊμπέκικα από τους θεατές!
Ο Θανάσης Πολυκανδριώτης έχει υπογράψει μεγάλες επιτυχίες του Στράτου Διονυσίου συνθετικά. «Γιατί θεέ μου η ζωή (Τα βάσανά μου)», «Τα μάζεψα τα πράγματα», «Γύρισε κοντά μου, γύρισε», «Λάθη που κάνει η ζωή», «Τα πήρες όλα κι έφυγες»… Όλα τα παραπάνω είναι στίχοι του Γιάννη Πάριου. Από το πάλκο «παρελαύνουν» οι χαρακτήρες που επηρέασαν την καριέρα του Στράτου Διονυσίου ή έστω αναφέρθηκαν σε εκείνον, Μάτσας, Άκης Πάνου, Μουσαφίρης, Πλέσσας, Πολυκανδριώτης. Τα πρόσωπα που τον παγίδευσαν και φυλακίστηκε φυσικά και είναι εκεί…, ο Βοσκόπουλος που τον βοήθησε μετά τη φυλακή, οι γυναίκες της ζωής του (εξυψώθηκε το όνομα και το βάρος της γυναίκας του, Γεωργίας, σε όλη τη ζωή του τελικά), το όνομα του αλόγου του στον ιππόδρομο, ο ΠΑΟΚάρας… ένα από τα μεγάλα πάθη του.
Όλα τα παραπάνω είναι το κείμενο που αγκάλιασε την αλήθεια, τη μεγάλη αλήθεια, ότι ο μύθος τελικά γίνεται από την πραγματικότητα, από τη ζωή!
Έτσι λοιπόν, απόλαυσα έναν Γιάννη Τσορτέκη μοναδικό, που ομολογώ αρχικά αναρωτιόμουν πώς θα ταιριάξει στον Στράτο. Ο Τσορτέκης «αγγίζει» σοβαρά τις κινήσεις και την ουσία. Δεν μου έλειψε κάτι από όσα έχω σαν εικόνα προσωπικά και υποκλίνομαι στην ερμηνεία του.
Η Μαρία Κεχαγιόγλου, η σύζυγος και μητέρα Γεωργία σε έναν απαιτητικό ρόλο, είναι φανταστική.
Το ίδιο και η Μπέσσυ Μάλφα, σαν μητέρα του Στράτου, την οποία και θαύμασα ειδικά τη στιγμή που τραγούδησε τα κομμάτια της, ιδιαιτέρως εκείνον τον «Μεμέτη»…
Ο Γιάννης Νταλιάνης, ο πατέρας Άγγελος, σαν από μηχανής Θεός εμφανίζεται και παίζει την εσωτερική φωνή που σε κάνει να προβληματίζεσαι στη ζωή.
Δεν κατάλαβα ότι κοντέψαμε τις 3 ώρες! Ίσως είναι πολύς ο χρόνος για παράσταση. Αλλά «Άκου βρε φίλε»… Ο Στράτος Διονυσίου έφυγε νωρίς, μόλις 54 ετών, σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, μόνος, απέναντι από τα αγαπημένα του άλογα στον παλιό Ιππόδρομο. Αλλά για όσα έζησε αυτός, για όσα τραγούδησε αυτός και ακόμα τραγουδάμε εμείς, για όσα βίωσε (άλλο ζω κι άλλο βιώνω), για όσα έκανε, θα πω, ως προσωπική εκτίμηση (από την επιρροή των τραγουδιών του και το πλήθος των μεγάλων επιτυχιών του) ότι δεν υπάρχει κανένας άλλος Έλληνας τραγουδιστής αντίστοιχος! Και ας γνωρίζουμε τις κόντρες περί άλλων μεγάλων, σίγουρα είναι κι εκείνοι τεράστιοι… Κανείς δεν ήταν Στράτος Διονυσίου, ο πραγματικός «Σαλονικιός».
Εν κατακλείδι, συγχαρητήρια πολλά!
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Κείμενο: Κωνσταντίνος Σαμαράς
Σκηνοθεσία: Βασίλης Μαυρογεωργίου
Μουσική διεύθυνση: Νίκος Στρατηγός
Χορογραφία/Κίνηση: Πάρης Μαντόπουλος
Δραματουργική επεξεργασία: Τζούλια Διαμαντοπούλου
Επικοινωνία: Μαργαρίτα Δρούτσα
Πρωταγωνιστούν: Γιάννης Τσορτέκης, Μαρία Κεχαγιόγλου, Γιάννης Νταλιάνης, Μπέσσυ Μάλφα, Μιχάλης Αλικάκoς, Χρύσα Κλούβα, Δημήτρης Μαχαίρας, Δημήτρης Γαλανάκης, Στάθης Γεωργαντζής, Αλίκη Γεωργίου, Γιώργος Δημόπουλος, Ευγενία Κάρνου, Ρωξάνη Καρφή, Λεωνίδας Μπακάλης, Δήμητρα Σταύρου, Μαρίνος Ταρνανάς.
Τραγουδούν εναλλάξ live τα παιδιά του Στράτου Διονυσίου, ο Άγγελος, ο Στέλιος και ο Διαμαντής.
Συμμετέχει ο κορυφαίος μουσικοσυνθέτης Θανάσης Πολυκανδριώτης.
Ζωντανή ορχήστρα στη σκηνή με μαέστρο τον Νίκο Στρατηγό.
Μουσικοί: Δημήτρης Σαββαΐδης, Χρήστος Μιχάλης, Πόλυς Πελέλης, Άκης Γαβαλάς, Νίκος Παπαναστασίου, Ευάγγελος Ζαρμπούτης.
Οι παιδικές φωνές του Στράτου και της Γεωργίας ανήκουν στον Γιώργο Καρυστινό και στην Άλκηστη Καρυστινού.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Σχολιάστε