Το Ρεμπέτικο του Σταύρου Ξαρχάκου… 40 χρόνια μπροστά!
Γράφει η Μίνα Μαύρου
Φωτογραφίες: Ευαγγελία Θωμάκου
«Όχι, λοιπόν… αυτό το Ρεμπέτικο, δεν το έχουμε ξανακούσει, δεν το έχουμε ξανατραγουδήσει και δεν το έχουμε ξαναπαίξει έτσι!».
Για πρώτη φορά στα χρονικά ζω και απολαμβάνω τον Σταύρο Ξαρχάκο σε γενική πρόβα…! Αν το να είσαι παρών σε παράσταση που φέρει την υπογραφή του είναι ευλογία, το να βρίσκεσαι στα μπροστινά καθίσματα και να ακουμπάς σχεδόν τη σκηνή που έχει οργανώσει εκείνος είναι μαγεία!…
Λιτός, απέριττος, σαν σεμνός ιεροφάντης προβάλλει μαυροντυμένος στη σκηνή … αγκαλιά με το μικρό του γιο που ρουφάει κάθε στιγμή, κάθε κίνηση, κάθε βλέμμα… Το παρελθόν συναντά το παρόν και μπολιάζει το μέλλον…
Μας ευχαριστεί για την παρουσία μας… «Μη βιάζεστε να χειροκροτήσετε… πρόβα θα παρακολουθήσετε απόψε, θα κάνουμε και λάθη. Σας ευχαριστώ που είσαστε εδώ μαζί μας»…
Εικοσιένα άτομα και εκείνος στις επάλξεις, με ένα διαχρονικό παράτολμο έργο, σαν από πάντα κολλημένο στη ρίζα του πονεμένου Ελληνισμού να ορθώνεται μπροστά τους, μας αποδεικνύουν ότι τα μεγάλα δημιουργήματα ενέχουν τόση δύναμη που προηγούνται κάθε εποχής.
«Μάνα μου Ελλάς», «Στης πίκρας τα ξερόνησα», «Τσιφτετέλι Χιτζασκάρ», «Στη Σαλαμίνα», «Μπουρνοβαλιά», «Ερηνάκι», «Εμένα λόγια μη μου λες», «Χασάπικο 22»,«Μπουρνοβαλιά» τραγούδι αλλά και ορχηστρικό, «Στην Αμφιάλη», «Στου Θωμά», «Χασάπικο 36», «Το δίχτυ», «Το πρακτορείο», «Καίγομαι καίγομαι», «Ιμιτλερίμ», «Τα παιδιά της άμυνας», «Χόρα», και τα 2 «Χασάπικα».
Εικοσιένας συντελεστές επί σκηνής να κρατούν ένα κινηματογραφικό ισοκράτημα και να παίρνουν μέρος σε μία απίστευτη μουσική σκυταλοδρομία με πρωταγωνιστές το πιάνο, το βιολί, τα μπουζούκια, το ακορντεόν, τις κιθάρες, το σαντούρι, τον τζουρά, το κόντρα μπάσο. Άλλοτε θρηνούν σαν ήχος καμπάνας Μεγάλης Παρασκευής, άλλοτε ακολουθούν νότα νότα τους ανατριχιαστικούς αμανέδες που μοιάζουν με φωνή σε έρημη πόλη, άλλοτε παρασύρονται σε ένα ατελείωτο ρυθμικό βηματισμό!
Ευρηματικές ενορχηστρώσεις, ενίοτε αλλαγή μουσικής φόρμας και ρυθμού! Πόση γενναιοδωρία από έναν δημιουργό!
Όλοι ισότιμοι σε αυτό το πάλκο, σηκώνουν ίδιο μερίδιο ευθύνης και χαράς! Οι ερμηνευτές: Ηρώ Σαϊα και Ζαχαρίας Καρούνης και οι οργανοπαίκτες- ερμηνευτές (εξάλλου, όλοι τραγούδησαν, όλοι έπρεπε να το κάνουν!): Θανάσης Ανδρεάδης, Γρηγόρης Βασίλας, Καλογιάννης Βεράνης, Φώτης Βεργόπουλος, Βασίλης Δρογκάρης, Ηρακλής Ζάκκας, Αλέξανδρος Καψοκαβάδης, Κωνσταντίνος Κολοβός, Λάζαρος Κουμεντάκης, Δημήτρης Λίβανος, Θοδωρής Μέρμηγκας, Νεοκλής Νεοφυτίδης, Γιώργος Νικόπουλος, Γιώργος Παππάς, Μανώλης Πάππος, Βαγγέλης Πασχαλίδης, Δημήτρης Ρέππας, Αντώνης Τζίκας, Χάρης Τρασάνης.
Και μέσα σε όλη αυτή τη μυσταγωγία ένας αεικίνητος μαέστρος να δίνει οδηγίες, να κάνει αστεία, να πετάει ατάκες, να ενθαρρύνει και εν τέλει να μυεί τους μουσικούς αλλά και εμάς τους τυχερούς ακροατές-θεατές στο απόλυτο μουσικό σύμπαν του… Τι στιγμή, αλήθεια!
Αναμενόμενο το sold out αποτέλεσμα των δύο επόμενων ημερών, της 17ης και 18ης Ιανουαρίου, όπου στην αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη δεν έπεφτε καρφίτσα! Ατελείωτο χειροκρότημα, συγκίνηση, διθυραμβικά σχόλια από όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης… εξάλλου, σήμερα πια, τίποτα δεν μένει κρυφό! Μόνο τα συναισθήματα…
Έτσι, λοιπόν, μία προσωπική κατάθεση…
Πάντα, μετά από τις συναυλίες του Ξαρχάκου, νιώθω ότι κάτι μού χαρίζεται γενναιόδωρα από το παρελθόν, από εκείνα τα χρυσά χρόνια της ελληνικής δισκογραφίας, που δεν πρόλαβα να ζήσω…
Αυτή τη φορά όμως η αίσθηση ήταν αλλιώτικη: Το Ρεμπέτικο εν έτει 2024 μού χάρισε απλόχερα και προφητικά στιγμές από το μέλλον, στιγμές που ενδεχομένως θα αξιωθώ να ζήσω εγώ και οι -πάνω κάτω- συνομήλικοί μου… μέσα σε όλα τα όμορφα, τα δεινά, τα αλλόκοτα, τα αντιφατικά που θα έρθουν πάντα θα υπάρχει αυτό το ισοκράτημα που ηχεί ακόμα στα αυτιά μου… το ισοκράτημα του έργου του Ξαρχάκου, που θα μας διδάσκει ότι στόχος είναι το επέκεινα που αναφέρει και ο ίδιος τόσο συχνά, αυτό το επέκεινα που πάντα τον ωθεί να δημιουργεί και να πορεύεται σε τούτη τη ζωή… χωρίς κρότο, χωρίς έπαρση, χωρίς φανφάρες… μόνο με μουσική και αιώνιους στίχους…
Εξάλλου το έχει πει τόσο ξεκάθαρα: «Δικαίωμα στην έπαρση έχει μόνο η σημαία!»… Κανείς άλλος….
Ευχαριστούμε, μαέστρο!
Σας ευχαριστούμε όλους!
ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Σχολιάστε